Stomatologia Współczesna
NR 2/2012
Ozdabianie jamy ustnej biżuterią nazębną
Decorating the oral cavity with dental jewellery
Z Prywatnej Praktyki – lek. dent. Magdalena Mańkowska
Z Poradni Dentystycznej Centralnej Wojskowej Przychodni Lekarskiej „CePeLek” – prof. dr hab. n. med. Jan Trykowski
Słowa kluczowe: biżuteria nazębna, biżuteria szkliwa, tatuaż nazębny, kolczykowanie
We wstępie pracy omówiono na podstawie piśmiennictwa dawne i spotykane obecnie formy zdobienia jamy ustnej i zębów, w tym również stosowania biżuterii nazębnej. W trakcie badania 6264 pacjentów z terenu Warszawy wyodrębniono grupę 123 osób z biżuterią nazębną, co stanowiło 1,96% populacji badanych osób – w tym 2,79% kobiet i 0% mężczyzn. 120 pacjentek wyraziło zgodę na dalsze badania ankietowe i ocenę stanu zębów z biżuterią nazębną i stanu higieny jamy ustnej wg API. Były to kobiety w 62% młode, do 30 roku życia, noszące biżuterię nazębną od kilku miesięcy do ponad 6 lat, w 95% stosujące właściwą częstość czyszczenia zębów, w 85% z użyciem dodatkowych środków higienicznych z czym wiązał się w 85% dość dobry stan higieny jamy ustnej. Nie stwierdzono w zębach z biżuterią zmian próchnicowych. Jednak w 90% przypadków zaobserwowano ciemniejszy kolor (o różnym nasileniu) zębów z biżuterią – w odniesieniu do zębów jednoimiennych, bez biżuterii, po drugiej stronie łuku zębowego.
Key words: tooth jewellery, enamel jewellery, tooth tattoos, piercing
In the introduction to the paper, the previous and current forms of decorating the mouth and teeth were discussed based on the literature, including the use of dental jewellery. In the study of 6264 patients from Warsaw, a group of 123 people wearing dental jewellery was distinguished, which represented 1,96% of the examined population of subjects, including 2,79% of women and 0% of men. 120 patients gave their consent to participate in further questionnaire studies and to evaluate the condition of their teeth decorated with dental jewellery along with oral hygiene according to the API. These were women, in 62% young, under the age of 30, who had been wearing dental jewellery from several months to more than 6 years, 95% of them cleaned their teeth with sufficient frequency, 85% used additional hygienic products, which in 85% ensured the consequent fairly good oral hygiene. No carious lesions was found in the teeth decorated with jewellery. However, it was observed that in 90% of cases, the colour of the teeth decorated with jewellery was darker (various intensity) compared to the homologous teeth with no jewellery, on the contralateral side of the dental arch.
Reklama szeptana
Whisper advertising in dentistry
Z Oddziału Chirurgii Ogólnej i Naczyniowej Wojewódzkiego Specjalistycznego Szpitala im. dr M. Pirogowa w Łodzi – dr n. med. Konrad Wroński
Słowa kluczowe: pacjenci, reklama szeptana, gabinet dentystyczny
W XXI wieku sektor usług stomatologicznych stosuje narzędzia marketingowe, które pozwalają nie tylko utrzymać dotychczasowych pacjentów, ale także pozyskać nowych. Obecnie najlepszą reklamą dla gabinetu stomatologicznego jest reklama szeptana, czyli tak zwana „z ust do ust”, która nazywana jest także „pocztą pantoflową”. Celem pracy było zapoznanie się z opinią pacjentów na temat reklamy szeptanej w usługach stomatologicznych. Grupa 50 osób została poddana badaniu przeprowadzonemu ankietą własnego opracowania, w której zastosowano narzędzia pozwalające zbadać opinię pacjentów na temat reklamy szeptanej w stomatologii. Niezbędne obliczenia przeprowadzone zostały za pomocą pakietów: STATISTICA 7.1 i EXCEL 2007. W przeprowadzonym badaniu 45 (90,0%) ankietowanych zadeklarowało, że przed skorzystaniem z usługi dentystycznej korzysta z opinii znajomych na temat rzetelności usług oferowanych przez dany gabinet stomatologiczny. W sondażu 48 (96,0%) osób uznało, że reklama szeptana dentysty/gabinetu stomatologicznego jest dla nich reklamą wiarygodną. W badaniu ankietowym 43 (86,0%) respondentów stwierdziło, że będąc zadowolonym z usług gabinetu stomatologicznego pacjentem, poleciłoby swojego dentystę znajomym lub rodzinie. W „nowoczesnej gospodarce” każdy gabinet stomatologiczny powinien dbać o zapewnienie wysokiej jakości usług medycznych, co jest związane z satysfakcją pacjentów. Dzięki pełnej satysfakcji pacjentów gabinet stomatologiczny lub lekarz dentysta może liczyć na najlepszą, a zarazem darmową reklamę przekazywaną „z ust do ust”.
Key words: patients, whisper advertisement, dental surgery
In the 21st century dental services industry uses marketing tools that allow them not only retain existing patients, but also attract new ones. Currently, the best advertisement for the dental surgery is whispered advertising that is so–called “from mouth to mouth”, and sometimes is also called grape–vine. The objective of this research was to get acquainted with the patients’ opinion about whispered advertising in dental services. A group of 50 people was interviewed by means of the author own survey in order to get acquainted with the patients’ opinion about whispered advertising in dental services. The necessary calculations were performed using the package STATISTICA 7.1 and EXCEL 2007. In the study, 45 (90.0%) of respondents said that before to use of dental services they ask their friends about the quality of services offered by a dentist. In the survey, 48 (96.0%) people believed that whispered advertising of dentist/dental practice is credible for them. In the research 43 (86.0%) of respondents said that being satisfied from the dental services, they would recommend the dentist to a friend or family. In the “modern economy” every dentist surgery should take care to ensure their patients/clients with high quality medical services that are related to the satisfaction of patients. Because of the full satisfaction of patients a dentist surgery or dentist can count on the best and also free advertising of their patients advertising “from mouth to mouth.”
Porównanie unaczynienia miazgi pierwszych górnych przedtrzonowców w oparciu o badanie laserowym przepływomierzem dopplerowskim i ocenę histologiczną
– opis przypadku
Comparison of pulp vasculature of human maxillary first premolar teeth based on laser Doppler flowmetry and histological evaluation – case report
Z Kliniki Ortodoncji Uniwersytetu Medycznego im. Karola Marcinkiewicza w Poznaniu – dr n. med. lek. dent. Joanna Maria Tomaszewska
Z Katedry i Zakładu Ortopedii Szczękowej i Ortodoncji Akademi Medycznej we Wrocławiu im. Piastów Śląskich – dr n. med. lek. dent. Marta Szumilewicz
Słowa kluczowe: badanie histologiczne, miazga zęba, laserowy przepływomierz dopplerowski,
antygen CD31
Miazga zęba jest bogato ukrwioną tkanką i każda zmiana patologiczna będzie miała w pierwszym rzędzie wpływ na system naczyń krwionośnych miazgi. Celem pracy była ocena unaczynienia pary pierwszych zębów przedtrzonowych szczęki w świetle badań histologicznych oraz przepływomierzem laserowo-dopplerowskim. Przeprowadzono pomiary przepływu oraz badania histologiczne przy wykorzystaniu immunohistochemii i morfometrii. Zaobserwowano zmiany w wyglądzie miazgi oraz różnice w przepływie krwi, średnicy naczyń oraz MVA pomiędzy badanymi zębami. Mogą być one wynikiem dużego fizjologicznego zróżnicowania miazgi między jednoimiennymi zębami pochodzącymi od tego samego pacjenta bądź rezultatem niewielkich lecz ciągłych urazów z powodu jednostronnej wady zgryzu. Metody oceny miazgi zębowej przepływomierzem laserowo–dopplerowskim oraz badaniami histologicznymi wzbogacają się nawzajem, a ich kombinacja pozwala na ukazanie szczegółowego obrazu unaczynienia miazgi.
Key words: histological examination, dental pulp, laser Doppler flowmetry, CD31 antigen
Dental pulp is a richly vascularized tissue and every pathological change will reflect first of all in its pulpal blood vessels system. The aim of the study was to evaluate vasculature of a pair of upper first premolars by laser Doppler flowmetry and histological evaluation. Perfusion measurements and histological examinations with usage of immunohistochemistry and morphometry were performed. Changes in the pulp pattern and also differences in blood flow, vessel diameter and MVA between examined teeth were observed. They could be the evidence of great physiological variability of dental pulp between mononomial teeth from the same patients or the result of slight but continuous injuries due to malocclusion expressed unilaterally. Methods of laser Doppler flowmetry and histological evaluation of dental pulp state enrich each other and the combination of them enables to show detailed pattern of pulp vasculature.
Rola dioksyn w etiologii rozszczepów wargi i podniebienia
The influence of dioxines on the ethiology of the palate and lip cleft
Z Niepublicznego Zakładu Opieki Zdrowotnej “Ortodoncja” w Krakowie – lek. dent. Joanna
Gibińska–Styła, dr n. med. Wanda Konty–Gibińska – specjalista ortodonta
Słowa kluczowe: dioksyny, TCDD, rozszczep wargi, rozszczep podniebienia
Rozszczep wargi i podniebienia należy do najczęstszych zaburzeń występujących w obrębie czaszki twarzowej. Szacuje się, że występują z częstotliwością 1:700 żywych urodzeń, a zasięgiem występowania obejmują wszystkie kontynenty. Etiologia tej wady jest zróżnicowana. Ocenia się, że wpływ na nią wywierają: dziedziczność, mutacje genowe, czynniki środowiskowe, wśród których za najczęstsze uważa się: palenie papierosów, spożywanie alkoholu, nieprawidłową dietę kobiet w ciąży ubogą w witaminę „A”, zażywanie leków z grupy tetracyklin, skażenie środowiska naturalnego. W tej ostatniej grupie zagrożeń szczególnym miejscu zajmują dioksyny. Zwłaszcza 2, 3, 7, 8–tetrachlorodibenzo–p–dioxine (TCDD) uważana jest obecnie za najsilniejszą sztucznie wytwarzaną przez człowieka truciznę. W pracy, na podstawie dostępnego piśmiennictwa, przedstawiono stan wiedzy o wpływie dioksyn na organizm człowieka oraz na powstawanie rozszczepów wargi i podniebienia.
Key words: dioxines, TCDD, cleft lip, cleft palate
The lip and palate cleft belongs to the most frequent disturbances occurring within the craniofacial part. It is assessed that such disturbances occur with a frequency of 1/700 of alive births. The ethiology of that disturbances is significant differentiated. It is thought that it is affected by: heredity, gen mutations, environmental factors among which cigarette smoking, alcoholism, incorrect diet during pregnancy poor in vitamin A, taking of tetracyclines and pollution of the environment, are considered the most frequent. In the last group of thrats particular place occupy the dioxins. In particular 2, 3, 7, 8–tetrachlorodibenzo–p–dioxine (TCDD), which is now considered to be the strongest poison artificially produced by man. In the paper on the base of accessible literature the state of knowledge on the influence of dioxins on human organism and on lip or palate cleft formation were presented.
Postępowanie mikroinwazyjne w próchnicy początkowej
– wybrane aspekty terapeutyczne
Micro–invasive treatment of initial caries – selected therapeutic aspects
Z Kliniki Stomatologii Dziecięcej Katedry Stomatologii Dziecięcej Uniwersytetu Medycznego im. Karola Marcinkowskiego w Poznaniu – lek. dent. Paulina Puacz – specjalista stomatologii dziecięcej, asystent
Słowa kluczowe: infiltracja, infiltrant, próchnica początkowa, leczenie mikroinwazyjne
Poszukiwanie atraumatycznych metod leczenia próchnicy początkowej oraz rozwój diagnostyki doprowadziły do opracowania nowej mikroinwazyjnej techniki polegającej na infiltracji zdemineralizowanego szkliwa przy użyciu płynnej żywicy. Badania dowodzą, że po właściwym wytrawieniu powierzchni zmiany próchnicowej płynne żywice dostają się do porów szkliwa blokując drogę dyfuzji kwasów i tym samym zatrzymują proces próchnicowy. Metoda ta pozwala zachować własne zmineralizowane tkanki zęba, które przy tradycyjnym początkowym, wypełniającą lukę pomiędzy sposobami zapobiegawczymi a inwazyjnymi.mechanicznym opracowaniu są usuwane. Pomimo ograniczonych wskazań infiltracja stanowi alternatywę w leczeniu choroby próchnicowej w stadium początkowym.
Key words: infiltration, infiltrant, initial caries, micro–invasive treatment
Searching for atraumatic methods of early caries treatment and diagnostic development leaded to work up a new micro–invasive technique of infiltrating demineralized enamel with low–viscosity resin. The research show that, after proper etching of the lesion surface, resin penetrates the enamel pores, established a diffusion barrier for acid and therefore arrest initial caries process. This method thus facilitates a hard tissue preservation that, in traditional treatment, are mechanically removed. Despite the narrow indications infiltration is an alternative in initial caries treatment and feels the gap between preventing and invasive methods.
Zapobieganie następstwom urazów jamy ustnej w czasie uprawiania sportu
Prevention of sports–related orofacial trauma
Z Kliniki Stomatologii Dziecięcej Katedry Stomatologii Dziecięcej Uniwersytetu Medycznego im. Karola Marcinkowskiego w Poznaniu – dr n. med. Tamara Pawlaczyk–Kamieńska
Słowa kluczowe: urazy twarzoczaszki, stomatologia sportowa, ochraniacze jamy ustnej
W czasie zajęć sportowych może dochodzić do urazów twarzoczaszki, z których 50% dotyczy uzębienia. Ochraniacze zębowe nie tylko chronią zęby oraz tkanki sąsiednie przed urazem, ale również minimalizują jego następstwa. Wyróżnia się aparaty zewnątrzustne, wewnątrzustne oraz mieszane. Ochraniacze zewnątrzusnte zazwyczaj stanowią element kasku, natomiast aparaty wewnątrzustne umieszczone są w jamie ustnej i mogą być jedno- lub obuszczękowe. Wśród ochraniaczy wewnątrzustnych wyróżnia się trzy typy: gotowe, dopasowywane w jamie ustnej oraz indywidualne. Jak wynika z badań i obserwacji, najlepszymi ochraniaczami pod względem komfortu użytkowania, ich adaptacji, retencję i ochrony tkanek jamy ustnej są ochraniacze indywidualne. W najmniejszym stopniu utrudniają mowę i oddychanie, zapewniają komfort użytkowania, a także jako jedyne mogą być stosowane u osób z mieszanym uzębieniem lub ze stałym aparatem ortodontycznym.
Key words: orofacial trauma, sports dentistry, mouthguards
During physical training injuries to the facial skeleton may occur. Fifty per cent of them affect the teeth. Dental mouthguards do not only protect the teeth and neighbouring tissues against an injury, but also limit their possible outcomes. Mouthguards are divided into intra–oral, extra–oral and mixed depending on where they are placed. Extra-oral mouthguards usually make a part of a safety helmet while intra–oral mouthguards are placed in the oral cavity and may protect one or two jaws. Regarding their manufacture mode mouthguards come in three types: ready– made, adjusted in the mouth, and custom-made. Research and observation show custom–made ones to be the best as to their comfort of use, adaptation, retention and oral tissue protection. They hinder speaking or breathing to the least extent. They are comfortable to use and are the only ones that can be applied in patients with mixed dentition and in those wearing a fixed orthodontic appliance.
Działania jatrogenne w ortodoncji – na podstawie piśmiennictwa
Iatrogenic aspects in orthodontics based on the literature
Z Poradni Ortodoncji Centralnej Wojskowej Przychodni Lekarskiej „CePeLek” w Warszawie – lek. dent Joanna Mach–Kosieradzka, dr n. med. specj. II ortod. Anna Wierusz – kierownik Poradni
Z Poradni Ortodoncji 10. Wojskowego Szpitala Klinicznego w Bydgoszczy – lek. dent. specj. II ortod. Beata Kłosowska–Dworek
Słowa kluczowe: działania jatrogenne, powikłania leczenia ortodontycznego
Celem pracy jest przedstawienie aspektu jatrogenności w leczeniu ortodontycznym. Opisano najczęstsze skutki działań jatrogennych oraz sposoby zapobiegania ich pojawianiu się. Zwrócono uwagę na konieczność analizowania okoliczności, z powodu których leczenie ortodontyczne nie przebiega jak zaplanowano. Trudności i niekorzystne wyniki terapii mogą negatywnie wpływać nie tylko na pacjenta, ale również na ocenę pracy lekarza, a nawet profesji ortodonty w społeczeństwie. Analiza trudności występujących w trakcie leczenia umożliwia ich wyeliminowanie w przyszłości i podjęcie działań w kierunku polepszenia jakości opieki oferowanej pacjentom ortodontycznym. Rozpatrywanie popełnionych błędów stanowi naukę na przyszłość oraz przypomina lekarzowi o potrzebie stałego pogłębiania wiedzy ortodontycznej.
Key words: iatrogenic aspects, complications of orthodontic treatment
The aim of the study was to present iatrogenic aspect in orthodontic therapy. The most frequent effects of iatrogenic and approaches of prevention was described. The necessity of analyse the circumstances was noticed where orthodontic treatment does not proceed as planned. The difficulties and unfavorable therapy results might negatively influence not only on the patient, but also on the assessment of the work of dentist even on orthodontic profession in the society. The analysis of difficulties occused in the course treatment provides an opportunity to eliminate them in the future and undertaking of activities toward improvement in the quality of care afforded to orthodontic patients. Looking into committed failures constitute the lesson on the future and remained the dentist about the necessity of permanent deepening of their orthodontic knowledge.
Zgryz otwarty – rodzaje i charakterystyka
Occlusio aperta – types and characteristic
Z Poradni Dentystycznej Centralnej Wojskowej Przychodni Lekarskiej „CePeLek” w Warszawie – lek. dent. Aneta Król–Sykut – specjalista stomatologii dziecięcej (w trakcie specjalizacji z ortodoncji)
Słowa kluczowe: zgryz otwarty, wady zgryzu, płaszczyzna pozioma
Zgryz otwarty to niedochodzenie zębów do kontaktu z antagonistami oraz obecność szpary niedogryzowej w różnych odcinkach łuków zębowych. Podstawą systematyki jest to, czy jest to zgryz otwarty pochodzenia zębowego, kostnego, czy czynnościowego. Charakterystyczne dla zgryzu otwartego są wydłużenia odcinka szczękowego, brak kontaktu z antagonistami, szpara niedogryzowa, zwężenie szczęk (gotyckie podniebienie), wzrost kąta żuchwy, hipotonia warg i hipotonia mięśni języka (duży język).
Key words: cclusion aperta, malocclusion, horizontal plane
In definition of the occlusio aperta we have no contact of antagonistic teeth and an presence of teeth fail contact in different parts of the dental arch. The basis for classification is if the bite has it`s bone, dental or functional origin. Characteristics for an occlusio aperta are: maxillary segment elongation, no contact of antagonistic teeth, presence of teeth fail contact, narrowing of the jaw (gothic palate), increase the angle of the jaw, lip hypothonia and hypothonia muscles of the tongue (enlargement of the tongue).
Łatwość i profesjonalizm w doborze koloru
Urszula Młynarska – ULMAX DENTAL VITA MASTER LABS
Piękny i zdrowy uśmiech jest wyrazem atrakcyjności, sukcesu i jakości życia. Stan i wygląd zębów ma niebagatelny wpływ na naszą sferę psychiczną.Jest ważną częścią naszej osobowości i podkreśla indywidualność każdego człowieka.Aby wykonywane przez lekarza uzupełnienie protetyczne mogło się do tego pozytywnie przyczynić stawiamy sobie wysokie wymagania jakościowe. Naszą ambicją jest efektywność,fachowość i pewność w działaniu.
4. Kongres Implantoprotetyczny BEGO Semados
Juliusz Minakowski rozmawia z Wiesławem Królikowskim – Denon Dental – organizatorem Kongresu
Implantoprotetyka jako metoda rekonstrukcji uzębienia i innych tkanek układu stomatognatycznego wprawdzie wyszła dawno z fazy podstawowych badań i eksperymentów,ale dopiero od niedawna jest coraz powszechniej stosowana w praktyce stomatologicznej jako dobry, skuteczny, akceptowany przez pacjentów sposób uzupełniania brakujących
zębów.
Outsourcing w protetyce
Wiesław Królikowski – Denon Dental
Komputery wraz z odpowiednim,specjalistycznym oprogramowaniem coraz częściej stanowią ważną część wyposażenia technicznego pracowni i laboratorów protetycznych.Jednocześnie rośnie liczba różnego rodzaju uzupełnień protetycznych, które są wykonywane metodami przemysłowymi.Specjalistyczne firmy (tak można je określić) swoją ofertą
produkcyjno–usługową wywołują coraz większe zainteresowanie protetyków. Do tego, wyraźnie zaznaczonego trendu dostosował się rynek kreując nowy sposób działania pracowni protetycznych,
zwany outsoursingiem.
Skanowanie i wirtualne modelowanie w Polsce
Wiesław Królikowski – Denon Dental
BEGO jest jedną z najstarszych na świecie firm działających dla potrzeb protetyki stomatologicznej. Wielu lekarzom i technikom kojarzy się z produkcją nowoczesnych urządzeń do pracowni protetycznych, takich jak: odlewnie do metalu, lasery protetyczne oraz materiałów, takich jak na przykład: złoto, stopy metali Wironit, Wiron 99, a także z implantami BEGO Semados®, które stosunkowo niedawno pojawiły się i są dobrze oceniane również w Polsce. Firma BEGO prowadzi także program wdrażania innowacyjnych rozwiązań w stomatologii i organizuje doskonalące szkolenia
ALOHA HAWAJE egzotyczny rejs
Marek Gąsiewski
ALOHA – najważniejsze słowo na Hawajach oznacza powitanie, uśmiech, powiew wiatru, szum oceanu i słodki zapach lei. Jeżeli ktoś wybiera się na Hawaje najczęściej przebywa na jednej z wysp, natomiast szczęściarz, który zdecyduje się na rejs wycieczkowy poznaje oblicza prawdziwych Hawajów, uroki wulkanicznej Maui, najsłynniejsze wulkany na Hawaii, malownicze doliny Kauai, a przede wszystkim ludzi.
SUPLEMENT
XVIII Konferencja Naukowa Studentów Stomatologii
im. Michała Kłopotowskiego
Mamy zaszczyt i przyjemność zaprosić Państwa na XVIII Konferencję Naukową Studentów Stomatologii im. M. Kłopotowskiego, która odbędzie się w Łodzi 21 i 22 kwietnia 2012 roku. Jest to jedyna w naszym kraju studencka międzynarodowa konferencja stomatologiczna, organizowana co dwa lata nieprzerwanie od 1980 roku. Należy również dodać, że jest to jedna z największych konferencji naukowych w Polsce. Konferencja ma formę konkursu – najlepsze prace są nagradzane. Nagrody są uhonorowaniem przedwcześnie zmarłego młodego, ambitnego studenta stomatologii, laureata wielu nagród i wyróżnień – Michała Kłopotowskiego.
Podobnie jak w latach poprzednich, organizatorami XVIII Konferencji Naukowej Studentów Stomatologii im. Michała Kłopotowskiego są Zakład Protetyki Stomatologicznej Katedry Stomatologii Odtwórczej Uniwersytetu Medycznego w Łodzi oraz Polskie Towarzystwo Stomatologiczne Oddział w Łodzi.
Konferencja odbywa się pod auspicjami Jego Magnificencji Rektora Uniwersytetu Medycznego w Łodzi, prof. dr. hab. n. med. Pawła Górskiego.
Patronat medialny sprawuje wydawnictwo medyczne Med Tour Press Int. Sp. z o.o. i Redakcja „Stomatologii Współczesnej”.
Konferencja ma charakter międzynarodowy. Podobnie jak w poprzednich latach mamy zaszczyt gościć młodych naukowców z Europy Środkowo–Wschodniej. Tym razem będą to studenci i młodzi lekarze z Rosji, Litwy oraz Węgier. Podczas konferencji zaprezentowane zostaną również prace studentów oraz stażystów z wszystkich niemal uczelni w Polsce. Wygłoszonych zostanie 50 prac kliniczno–badawczych i poglądowych, z których streszczeniami mamy możliwość zapoznać się w dalszej części suplementu.
Kierownik Zakładu Protetyki Stomatologicznej
dr hab. n. med. Beata Dejak
Przewodniczący Komitetu Organizacyjnego
lek. dent. Piotr Ślusarski
______________________________Prace kliniczno–badawcze_______________________________
1. Anna Mydlak, Patrycja Ostapiuk, Agata Piechal, Anna Żaglewska
Studenckie Koło Naukowe przy Zakładzie Chirurgii Stomatologicznej
Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego
Kierownik Zakładu: prof. dr hab. n. med. Andrzej Wojtowicz
Opiekun pracy: lek. dent. Piotr Wesołowski
Ocena skuteczności preparatów ślinozastępczych u pacjentów cierpiących na kserostomię po przebytej radioterapii
Kserostomia występuje m. In. po napromieniowywaniu głowy i szyi. Jej najczęstszymi objawami są: suchość i pieczenie jamy ustnej, zaburzenia smaku, trudności w mówieniu, jedzeniu, połykaniu oraz użytkowaniu ruchomych uzupełnień protetycznych. Często metody inne niż farmakologiczne są mało skuteczne i złagodzenie dolegliwości można uzyskać wyłącznie stosując preparaty ślinozastępcze. Celem pracy było określenie skuteczności stosowania środków ślinozastępczych u pacjentów z objawami kserostomii po przebytej radioterapii w okolicy głowy i szyi. W badaniach wzięło udział 10 pacjentów Zakładu Protetyki Stomatologicznej WUM. Po zakwalifikowaniu do grupy badawczej otrzymali próbki – od jednego do trzech preparatów. Testowali je zgodnie z zaleceniami, a następnie oceniali według specjalnej ankiety. Zmniejszenie uczucia suchości jamy ustnej zostało odnotowane u 100% badanych, ze skutecznością na poziomie 50–70% w zależności od stosowanego preparatu. Ograniczenie uczucia pieczenia uzyskano w 75% przypadków, poprawę funkcji połykania u 85%, mowy u 60% oraz odczuwania smaku u 70% pacjentów. Trudności związane z użytkowaniem protez zostały złagodzone u 60% badanych. Wszyscy pacjenci odczuli złagodzenie lub ustąpienie objawów kserostomii po zastosowaniu środków ślinozastępczych, jednak działały one z różną efektywnością, w zależności od producenta. Preparaty ślinozastępcze powinny być rekomendowane jako element wspomagający rehabilitację narządu żucia po zastosowanej radioterapii w obrębie głowy i szyi.
Evaluation of the effectiveness of saliva substitutes in patients with xerostomia, who have undergone radiation therapy
Xerostomia is one of the symptoms that may occur after irradiation of head and neck cancer. The most common symptoms of xerostomy are: the feeling of dry mouth, burning sensation, taste disorders, difficulty in speaking, eating, swallowing, and in the use of mobile prosthesis. Often
non–farmacological methods are not very effective and alleviate discomfort can only be obtained by using saliva substitutes. The aim was to determine the efficacy of saliva substitutes in patients who suffer from xerostomy after radiation therapy due to head and neck cancers. In the study participated 10 patients from the Department of Prosthodontics at the Medical University of Warsaw. Patients eligible for the study group received samples from one to three preparations in gel form, whose name was not known. Tested in accordance with the recommendations, and then evaluated by a specially created survey. Reducing feelings of dry mouth was reported in 100% cases with the effectivness of 50–70%. Reduction of mouth burning was achieved in 75% cases , an improvement of the chewing function in 85%, of speech in 60%, the sense of taste in 70% of patients. The difficulties associated with the use of dentures have been alleviated in 60% of respondents. Almost all of patients felt relief of symptoms, and even their complete disappearance, after the application of saliva substitutes. Using saliva substitutes should be recommended as an element supporting the rehabilitation of the masticatory system after radiotherapy used in the head and neck region.
__________________________________________________________________________________
2. Anna Mydlak, Patrycja Ostapiuk, Agata Piechal, Anna Żaglewska
Studenckie Koło Naukowe przy Zakładzie Chirurgii Stomatologicznej
Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego
Kierownik Zakładu: prof. dr hab. med. Andrzej Wojtowicz
Opiekun pracy: lek. dent. Piotr Wesołowski
Problemy lekarza dentysty w ocenie ryzyka wystąpienia połączenia
ustno–zatokowego podczas ekstrakcji zebów bocznych szczęki
na podstawie płaskich zdjęc radiologicznych
W przypadku ekstrakcji zębów bocznych szczęk istnieje ryzyko powstania połączenia
ustno–zatokowego. Zależy to od wielu czynników uwzględnionych w badaniach i wynikach pracy. Oszacowanie ryzyka występowania połączenia ustno–zatokowego jako powikłania po zabiegu ekstrakcji zębów bocznych w szczęce jest zatem istotne. Celem pracy było określenie takiego ryzyka w odniesieniu do analizy zdjęć radiologicznych płaskich (zdjęcia zębowe, pantomogramy). W badaniu wykorzystano przypadki ekstrakcji zębów bocznych szczęki wykonywane w Zakładzie Chirurgii Stomatologicznej WUM u pacjentów z różnych grup wiekowych, często obciążonych różnymi chorobami ogólnoustrojowymi, a także o zróżnicowanych dolegliwości i przyczynach ekstrakcji zębów. W badaniach wykorzystywano zdjęcia radiologiczne – zębowe i pantomogramy. Badania wykazały, że powikłanie w postaci połączenia ustno–zatokowego występuje w praktyce bardzo rzadko (0,93%), w przeciwieństwie do częstości rzutowania korzeni zębów bocznych w szczęce na zachyłek zębodołowy zatoki szczękowej (68,5%). Istniejące obawy, tak ze strony lekarza, jak i pacjenta, w wielu przypadkach potwierdzone są analizą zdjęć radiologicznych, na których widoczne jest rzutowanie korzeni tych zębów na dno zatoki szczękowej. Przeprowadzone badania wykazują jednak, że to powikłanie poekstrakcyjne występuje w praktyce niezmiernie rzadko. Wskazuje to więc na możliwość bezpiecznego wykonywania omawianego w niniejszej pracy zabiegu ekstrakcji w warunkach ambulatoryjnych.
The dilemma of the dentist in evaluating the risk of oro–sinus connections during the extraction of posterior teeth in the maxilla on the basis of flat x–ray pictures
In case of lateral teeth extractions in maxilla, there is a risk of oro–sinus connections. There are many factors determining the occurrence of such complications. Therefore is important to estimate the risk of oro–sinus connections as a complication after extraction of maxillary posterior teeth. The aim of this study was to determine the prevalence of oro–sinus connections after the extraction of maxillary posterior teeth for the analysis of x–rays: dental pictures and orthopantomograms. In this particular study, we have analysed clinical cases of lateral teeth extraction in maxilla, in which the occurence of oro–sinus communication was suspected on bases of x–ray pictures. Patients were in different age groups, suffering from divergent systemic disorders and also had different symptoms and causes of tooth extraction. The study used x–rays – dental and orthopantomograms allowing for a projection posterior teeth’s roots on alveolar recess of maxillary sinus. The study showed that the complication in form of an oro sinus communication rarely occurs in practice (0,93%) in relation to the frequency of projection of roots of posterior teeth in maxilla for recess alveolar maxillary sinus (68,5%). The existing fears, so by the doctor and patient, in many cases are confirmed by the analysis of radiological images, which show a projection of the roots of these teeth on the bottom of the maxillary sinus. The studies show, however, that this complication in practice is extremely rare. So this indicates the possibility of safe performance of extractions in an outpatient setting conditions.
_______________________________________________________________________________
3. Aleksandra Adamek, Julia Dytko
Studenckie Koło Naukowe przy Katedrze i Zakładzie Ortopedii Szczękowej i Ortodoncji Akademii Medycznej im. Piastów Śląskich we Wrocławiu
Kierownik Zakładu: dr hab. n. med. Beata Kawala prof. nadzw.
Opiekunowie pracy: dr hab. n. med. Joanna Antoszewska, lek. dent. Jan Łyczek
Zależność atrakcyjności profilu od położenia żuchwy i wysokości dolnego odcinka twarzy
Celem pracy było określenie wpływu zmian przednio–tylnych i pionowych proporcji twarzy na ocenę jej atrakcyjności przez Polaków, w tym lekarzy dentystów i studentów stomatologii. Dwa zdjęcia profilu harmonijnego kobiety i mężczyzny poddano obróbce cyfrowej. Uzyskano w ten sposób wzorce profilu wklęsłego, prostego i wypukłego (wg Rickettsa), każdy z wydłużonym, prawidłowym oraz skróconym odcinkiem szczękowym. Serie zdjęć 18 profili oceniło 330 ankietowanych (189 kobiet, 141 mężczyzn), w różnym wieku i z różnych grup społecznych. W celu ustalenia zależności wyników od płci, wieku i profesji badanych dokonano analizy statystycznej. Za najbardziej atrakcyjny profil kobiecy oraz męski uznano profil prosty z dolnym odcinkiem twarzy o prawidłowej wysokości. Za najmniej atrakcyjny – profil wypukły: kobiecy z prawidłowym, męski – z wydłużonym odcinkiem szczękowym. Wklęsłe profile oceniono wyżej niż wypukłe, a profile z wydłużonym dolnym odcinkiem twarzy – wyżej niż ze skróconym. Płeć oraz wykształcenie nie wpłynęły istotnie na ocenę profili (p>0,05), natomiast wiek oraz powiązanie ze stomatologią istotnie ukształtowały wyniki badań (p<0,05). Na ocenę atrakcyjności profilu najistotniej (p<0,05) wpłynęła pozycja bródki. Dowiedzione różnice w postrzeganiu estetyki twarzy, zależne od wieku i poszczególnych grup społecznych skłaniają do wysnucia wniosku, że znajomość indywidualnych preferencji dotyczących wyglądu twarzy jest istotnym elementem planowania leczenia ortodontycznego.
The influence of mandible position and lower anterior face height on facial profile attractiveness
The aim of the study was the effect of alterations antero-posterior and vertical face proportions on its attractiveness assessed by Poles, including dentists and dental students. Two photographs of feminine and masculine harmonious profiles were digitally processed giving straight, convex and concave profile patterns (according to Ricketts), each with normal, increased and decreased lower facial height. 330 respondents (189 women and 141 men) of various ages and backgrounds assessed the series of 18 profile pictures. Statistical analysis enabled establishing the results relevance with age, gender and profession. Straight profile with normal lower facial height was considered the most attractive one in either sexes. Convex profiles: feminine with normal and masculine with increased lower facial height were ranked as the least attractive. Convex profiles and ones with increased lower facial height were rated higher than concave and those with decreased lower facial height. Gender and occupation did not influence profile rating significantly (p>0.05), on the contrary to age and relation to dentistry (p<0.05). Position of the chin affected profile attractiveness rating the most significantly (p<0.05). Proven differences in face aesthetics perception, depending on age and various social backgrounds, encourage conclusion, that knowledge of face appearance individual preferences is crucial in orthodontic treatment planning.
________________________________________________________________________________
4. Bachanek Małgorzata, Dreksler Adam, Bartkowiak Elżbieta, Brożek Rafał
Studenckie Koło Naukowe Kliniki Gerostomatologii Uniwersytetu Medycznego
im. K. Marcinkowskiego w Poznaniu
Kierownik Kliniki: prof. dr hab. Ryszard Koczorowsk
Opiekun pracy: dr n. med. Rafał Brożek
Badanie zwyczajów żywieniowych pacjentów starszych użytkujących ruchome uzupełnienia protetyczne
Efektywne przywrócenie funkcji układu stomatognatycznego nie zawsze jest możliwe nawet pomimo prawidłowo przeprowadzonego leczenia protetycznego. Istnieje więc potencjalne ryzyko, że pacjenci będą eliminować z diety te produkty, które mogą sprawić największą trudność w trakcie aktu żucia. Wydaje się zatem celowe przeprowadzenie badań epidemiologicznych dotyczących oceny zachowań żywieniowych pacjentów geriatrycznych użytkujących ruchome uzupełnienia protetyczne. Badaniem objęto łącznie 48 osób w wieku 65–85 lat, leczonych w Klinice Gerostomatologii Uniwersytetu Medycznego w Poznaniu w 2011 roku. Dane dotyczące stylu żywienia badanych osób zebrano w formie wywiadu, posługując się przygotowanym do tego celu kwestionariuszem. Na podstawie przeprowadzonych badań stwierdzono, że wraz z upływem czasu pogarsza się, w opinii pacjentów, stopień dopasowania protez. Dowiedziono ponadto, że im dłużej pacjenci użytkują uzupełnienia protetyczne tym częściej ograniczają spożywanie niektórych pokarmów. Warzywa, owoce, produkty zbożowe z pełnego przemiału oraz nabiał należą do produktów najczęściej eliminowanych z diety, natomiast białe pieczywo i tłuszcze spożywane są przez pacjentów w nadmiarze. Starsi pacjenci stosujący dietę, w której dominują miękkie produkty spożywcze, takie jak nabiał, produkty zbożowe z pełnego przemiału są bardziej zadowoleni z użytkowanych protez niż osoby spożywające pokarmy o konsystencji twardej (warzywa, czerwone mięso). Podane wyniki wskazują na znaczący wpływ ruchomych uzupełnień protetycznych na zachowania żywieniowe osób starszych.
Study on the dietary habits of the elderly using removable dentures
Efficient rehabilitation of stomatoghnatic system is not always possible even if a correct prosthetic treatment is performed. Consequently we face the potential risk of eliminating by patients eating products that cause problems in the act of chewing. It seems reasonable to carry out an epidemiological study that comprises the assessment of dietary habits of the elderly with removable dentures. Our study was performed among 48 patients ages 65–85 treated in the Geriatric Dentistry Department, Poznan University of Medical Sciences in 2011. Data concerning dietary habits was collected in the questionnaire completed by patients. Basing on statistic analysis we observed that in the course of time denture`s adjustment deteriorates. Furthermore, the longer patients wear dentures the more likely they will avoid specific food products. Products frequently eliminated from diet are: vegetables, fruits, refined grains and dairy products. We also observed excessive intake of white bread and fats. The elderly patient whose diet mainly consists of easy–to–chew food such as milk products and refined grain products reveals a greater level of satisfaction with their dentures, comparing to patients who eat more solid and hard food. Results show the significant influence of removable dentures on the dietary habits of elderly patients.
_________________________________________________________________________________
5. Marta Barszczewska, Wiktor Krawczyński, Adam Wnuk
Studenckie Koło Naukowe przy Zakładzie Endodoncji Uniwersytetu Medycznego w Łodzi
Kierownik Zakładu: prof. dr hab. n. med. Halina Pawlicka
Opiekun pracy: dr n. med. Michał Łęski
Badanie możliwości wykorzystania światła UV–C w skutecznym odkażaniu kanałów korzeniowych
Celem pracy była ocena skuteczności światła UV w odkażaniu kanałów korzeniowych. W badaniu wykorzystano jałowe bloczki zębinowe, przygotowane z jednokanałowych zębów bydlęcych. Próbki podzielono losowo na 3 grupy badawcze i zakażono szczepem bakterii E. faecalis. Wyodrębniono także grupę kontrolną pozytywną i negatywną. Po okresie inkubacji bloczki zostały poddane działaniu środków odkażających: z wykorzystaniem podchlorynu sodu oraz światła UV. Do naświetlania bloczków wykorzystano lampę własnej konstrukcji, wyposażoną w światłowód i źródło światła UV–C o właściwościach bakteriobójczych. Pierwsza grupa badawcza została poddana działaniu podchlorynu sodu, druga – światła UV, a trzecia obu czynników jednocześnie. Po ekspozycji na czynniki odkażające wszystkie bloczki zostały wypłukane, osuszone i uszczelnione woskiem. Tak przygotowane bloczki były inkubowane przez 7 dni. Po tym czasie pobrano próbki zębiny posługując się techniką poszerzenia kanałów korzeniowych. Wiórki zębinowe wykorzystano do przygotowania zawiesin, osobno dla każdego bloczka. Zawiesiny poddano kolejnym rozcieńczeniom i wykonano posiewy. Po okresie inkubacji analizowano liczby kolonii bakteryjnych z każdego posiewu. Spodziewanym rezultatem badania jest uzyskanie odpowiednio: najmniejszej liczby kolonii bakteryjnych dla posiewów pochodzących z grupy poddanej jednoczesnemu działaniu podchlorynu sodu i światła UV, większej liczby kolonii w grupie poddanej działaniu wyłącznie podchlorynu sodu i największej liczby kolonii w grupie, na którą działano jedynie światłem UV. Ostateczne wyniki i wnioski zostaną przedstawione na konferencji.
Study of the use of UV light to effective disinfection of root canals
The aim of this study was to assess the effectiveness of ultraviolet light in disinfection of root canals. In the study we used sterile dentine cylinders prepared out of one–canal bovine teeth. The samples were divided randomly into 3 study groups and contaminated with an E. faecalis bacterial strain. Positive and negative control group were also created. After the incubation period the cylinders were disinfected with the use of sodium hypochlorite and UV light. The cylinders were exposed to a lamp of our own design equipped with an optic fibre and an UV–C light source which has antiseptic properties. The first study group was exposed to the sodium hypochlorite, the second one to UV light, and the third was exposed to both. After being disinfected all cylinders were rinsed, dried and sealed with wax. Prepared cylinders were incubated for 7 days. After that, samples of dentine were collected using root canal widening technique. Dentine shavings were used to prepare the suspensions individually for each and every cylinder. The suspensions went through serial dilution; inoculations were made as well. After the incubation period the number of bacterial colonies from each inoculated medium was analysed. The expected results of the study are respectively: the smallest number of bacterial colonies for the sowings from the group exposed simultaneously to sodium hypochlorite and UV light, greater number of colonies in the group exposed only to sodium hypochlorite, and the greatest number of colonies in the group exposed only to UV light. The end results and conclusions will be presented at the conference.
_______________________________________________________________________________
6. Michał Czarnowski, Joanna Knyba, Ewelina Mielko, Anna Mieszkowska
Studenckie Koło Naukowe przy Zakładzie Protetyki Stomatologicznej Uniwersytetu Medycznego w Lublinie
Opiekunowie pracy: p.o. kierownika Zakładu dr n. med. Janusz Borowicz, dr n. med. Andrzej Bożyk
Studencie nie zgrzytaj!
Następstwem systematycznego wykonywania parafunkcji są zaburzenia czynnościowe układu ruchowego narządu żucia. Parafunkcje to nawykowe ruchy narządu żucia powodujące m.in. objawy bólowe w obrębie twarzy jak i całego ciała. Parafunkcje dzielimy na zwarciowe, odbywające się z kontaktem zębów przeciwstawnych (zgrzytanie – bruksizm, zaciskanie zębów) oraz niezwarciowe (nagryzanie obcych przedmiotów, obgryzanie paznokci). Przeprowadzono badania nad częstością występowania tego zjawiska wśród grupy studentów trzech wydziałów wyższych uczelni w Lublinie. W trakcie zorganizowanej przez nas akcji profilaktyczno–edukacyjnej uzyskaliśmy materiał ankietowy, którego analiza wykazała, że wykonywanie parafunkcji podaje 54 kobiet i 6 mężczyzn spośród 68 studentów Wydziału Humanistycznego, 49 kobiet i 31 mężczyzn wśród 90 ankietowanych z Wydziału Medycyny Weterynaryjnej oraz 54 kobiety i 49 mężczyzn ze 111 przebadanych osób z Wydziału Ekonomii. Z przeprowadzonych badań wynika, że jest to powszechne zjawisko występujące wśród studentów rożnych wydziałów i wymaga odpowiednich działań profilaktycznych.
Student don’t grind your teeth!
Mandibular motor dysfunction syndrome is a consequence of systematic performance of parafunctions. Parafunctions are habitual movements of masticatory apparatus that may cause i.e. symptoms of facial or body pain. Parafunctions are divided into occlusal in which opposing teeth take part (teeth rasping – bruxism, clenching one’s teeth) as well as nonocclusal (overbiting foreign objects, fingernail biting). Studies were performed to examine frequency of this phenomenon among group of students in three different departments of Universities in Lublin. During the preventive and educational campaign organized by the authors we obtained material survey which after examination revealed that 54 females and 6 males out of 68 students of Humanistic faculty perform parafunctions, 49 females and 31 males among 90 respondents of Veterinary faculty and 54 females and 49 males of the 111 examined Economic faculty students have even manifestations. The investigations carried out that performing parafunctions is common phenomenon and requires suitable preventive actions.
________________________________________________________________________________
7. Dorota Łyko, Anna Kruczek, Anna Mysłek, Krzysztof Świącik, Grzegorz Wojda,
Dominika Sikorska, Beata Radomska
Studenckie Koło Naukowe przy Zakładzie Ortodoncji Katedry Dysfunkcji Narządu Żucia i Ortodoncji Śląskiego Uniwersytetu Medycznego w Katowicach
Kierownik Zakładu i opiekun pracy: dr n. med. Agnieszka Machorowska–Pieniążek
Czy daleko pada jabłko od jabłoni?
O podobieństwach w budowie twarzy
Podobieństwa między rodzicami a ich potomstwem budzą zainteresowanie wielu badaczy. Dla ortodontów szczególne znaczenie ma morfologia części twarzowej czaszki oraz jej pokoleniowa zmienność. Celem pracy było porównanie rysów twarzy rodziców z ich dorosłym potomstwem. Materiał stanowiły morfogramy 53 rodzin, w których dwoje rodziców miało jedno, dwójkę lub trójkę dorosłych dzieci. Średni wiek rodziców wynosił 49 lat 4 miesiące, a ich potomków 22 lata 4 miesiące. Badani nie byli wcześniej leczeni ortodontycznie. Cechowała ich harmonia rysów twarzy oraz I klasa Angle`a. Pomiary bezpośrednie twarzy wykonano za pomocą cyrkla kabłąkowego i suwmiarki. Dla każdego z badanych wykreślano morfogram, na podstawie którego obliczano wartości kątów twarzy. W stosunku do płaszczyzny strzałkowej istotną zależność odnotowano w parze matka–córka dla szerokości bizygomatycznej twarzy oraz w parze ojciec–córka dla odległości gonion–gonion. Najwięcej podobieństw między rodzicami i dziećmi wykazano w pomiarach głębokości twarzy, względem płaszczyzny oczodołowej. W wymiarze pionowym wysoki współczynnik korelacji odnotowano dla wysokości czoła we wszystkich parach. W wartościach kątowych istotną zależność wykazano w grupach: matka–córka w profilu szczękowym oraz ojciec–syn w budowie żuchwy. Córki są podobne do swoich matek w budowie środkowego odcinka twarzy w wymiarach poprzecznych, głębokościowych oraz badanych kątach. U ojców i synów oraz ojców i córek istnieje wyraźna zależność w budowie dolnego piętra twarzy.
If apple does not fall far from the tree?
About similarities in the shape of face
Similarities between parents and their offspring are of widespread interest. For the orthodontists is particularly important facial morphology and its generational variability. Aim of the study is comparison of facial features of parents and their adult offspring. The material consisted of morphograms of 53 families in which two parents have one, two or three adult children. The average age of parents was 49 years and 4 months and among their offspring was 22 years and 4 months. Examined persons were not previously orthodontically treated. They were characterized by harmonic facial features and 1st Angle class. Direct measurements were made using special compasses and callipers. A high correlation was observed in mother–daughter pair for bizygomatic face width and in pair of father–daughter of a distance gonion-gonion. Most similarities between parents and children demonstrated in the depth of the face. A high correlation coefficient was recorded for all pairs in the height of the forehead. The angular values showed significant association in groups: mother–daughter in the upper jaw profile and father–son in the construction of the mandible. Daughters are similar to their mothers in the structure of the middle part of face. There`s a distinct correlation in the construction of the lower section of face among fathers and their children.
_________________________________________________________________________________
8. Eliza Ganczarska, Monika Kuś, Anna Kuźma
Studenckie Koło Naukowe przy Katedrze i Zakładzie Ortopedii Szczękowej
Uniwersytetu Medycznego w Lublinie
Kierownik Zakładu: dr n. med. Izabella Dunin–Wilczyńska
Opiekun pracy: lek. stom. Monika Tymczyna–Sobotka
Rola dojrzałości kostnej i potencjału wzrostowego szczęki w leczeniu pacjentów ortodontycznych
Najważniejszym czynnikiem wpływających na wybór metody leczenia pacjenta ortodontycznego jest stopień rozwoju szkieletu kostnego. Indywidualne zróżnicowanie procesu dojrzewania kości takie jak przyspieszenie wzrostu szczęki przed skokiem wzrostowym wymaga oceny zaawansowania procesów wzrostowych u każdego pacjenta. Pozwala to na uniknięcie odraczania leczenia zbyt długo i w efekcie utraty potencjału wzrostowego. Celem pracy była analiza wymiarów oraz potencjału wzrostowego kości szczęki w celu wyznaczenia optymalnego czasu rozpoczęcia leczenia ortopedycznego. Analiza cefalometryczna (wzrokowa oraz pomiary) zdjęć bocznych głowy została przeprowadzona u pacjentów między 6 a 18 rokiem życia, u których kręgi szyjne znajdowały się w I–IV stadium dojrzałości kostnej (QCVM). Określano indywidualny wiek kostny oraz przewidywano aktywność przebudowy w obrębie szwów okołoszczękowych obliczając wartość kątów SA/SN i SGn/SN. Otrzymane wartości poddano analizie statystycznej na formułach programu Excel. Określono średnią, medianę oraz wartość maksymalną i minimalną, a także średni wiek chronologiczny dla każdego ze stadiów QCVM. Największe wartości pomiarów kątów SA/SN i SGn/SN u badanych dziewcząt i chłopców otrzymano dla QCVM II i III. Średni wiek chronologiczny osiągnięcia QCVM II wynosił 9,3 dla dziewcząt oraz 11,8 dla chłopców. Określenie stopnia dojrzałości szczęki jest niezbędne dla pełnego wykorzystania jej potencjału wzrostowego okresu dojrzewania. Najlepszy czas rozpoczęcia leczenia ortopedycznego szczęki to okres przed QCVM II. Skok wzrostowy u dziewczynek występuje średnio 2,5 roku wcześniej niż u chłopców.
The role of skeletal maturity and growth potential of the jaw in orthodontic patients
The most important factor influencing the choice of the patient`s orthodontic treatment is the degree of skeletal development. Individual differences in bone maturation, requires an assessment of growth processes. We are seeing accelerated maxilla growth before puberty, therefore it is necessary to determine the individual amount of growth potential in three spatial dimensions. This allows you to maximize growth potential. Aim of study was an analysis of the size and growth potential of the jaw bone to determine the optimal time of initiation orthopedic treatment . Cephalometric analysis (visual inspection and measurements) images the side of the head in patients between 6 and 18 in whom cervical vertebrae were in stage I to IV of skeletal maturity (QCVM). Bone age was determined individually and anticipated redevelopment activity within the seams maxillary suture calculating a value of the angles SA/SN and SGN/SN. The values obtained were subjected to statistical analysis on Excel formulas. Defines the mean, median, maximum and minimum values and the average for each of the stages QCVM. Results: The highest values of measurements of angles SA/SN and SGN/SN in boys and girls surveys were obtained for QCVM II and III. The mean chronological age achieve QCVM II was 9.3 for girls and 11.8 for boys. Determination of the maxilla maturity degree is needed to fully exploit its potential puberty growth. Best time of initiation of the orthopedic maxilla treatment is a period before QCVM II. On average the puberty in girls occurs 2.5 years earlier than boys.
_________________________________________________________________________________
9. Ewa Chomik
Studenckie Koło Naukowe przy Katedrze i Zakładzie Protetyki Stomatologicznej
Gdańskiego Uniwersytetu Medycznego
Kierownik Zakładu: dr hab. n. med. Zdzisław Bereznowski, prof. nadzw. GUMed
Opiekun pracy: dr hab. n. med. Izabela Maciejewska
Ocena zdolności różnicowania komórek macierzystych pochodzenia zębowego w kierunku odontoblastów in vitro
Całkowicie zatrzymane zęby mądrości są potencjalnym źródłem komórek macierzystych, które charakteryzuje zdolność do samoodnawiania, tworzenia kolonii z pojedynczej komórki, a odpowiednia stymulacja środowiska hodowli in vitro inicjuje różnicowanie tych komórek w liczne, odmienne linie komórkowe (odontoblasty, neurocyty, chondrocyty, adipocyty). Celem pracy była ocena zdolności różnicowania komórek macierzystych pochodzenia zębowego w kierunku odontoblastów. Wyizolowane z trzecich zębów trzonowych komórki o określonym fenotypie hodowano w pożywce używanej standardowo do hodowli komórkowych (grupa kontrolna) oraz pożywce modyfikowanej składnikami stymulującymi mineralizację, a tym samym różnicowanie komórek w kierunku odontoblastów. Dla oceny stopnia dojrzałości komórek zbadano ich potencjał proliferacyjny oraz zdolność tworzenia kolonii. Poziom zróżnicowania komórek w odontoblasty określono pomiarem ekspresji markerów rozwoju zęba, badaniem aktywności fosfatazy alkalicznej, biorącej udział w procesie mineralizacji zębiny oraz oceną stężenia wapnia wewnątrzkomórkowego. Dodatkowo wybarwiono powstające w procesie mineralizacji złogi soli mineralnych. Analiza hodowli komórek grupy kontrolnej i doświadczalnej wykazała ich porównywalny potencjał proliferacyjny i tworzenie kolonii, natomiast ekspresja markerów rozwoju zęba, aktywność fosfatazy alkalicznej i stężenie wapnia były większe w grupie doświadczalnej. Uzyskane wyniki sugerują, że ząb stanowi źródło komórek macierzystych zdolnych do różnicowania w kierunku funkcjonalnych odontoblastów.
In vitro analysis of odontogenic capacity of stem cells derived
from a human tooth
Impacted third molars are a source of stem cells with the capacity of self-renewal and colony formation. An environmental stimulation might induce an in vitro differentiation of these cells into diverse lineages i.e. odontoblasts, neurons, chondrocytes, fat cells. The aim of the study was to evaluate the differentiation potential of stem cells derived from dental pulp into odontoblasts. The stem cells of dental origin were cultured in both: -) standard medium (control group) and -) medium modified with ingredients that stimulate mineralization (experimental group). To assess the stemness of the investigated cells, their proliferation and ability of colonies formation were examined. The differentiation potential was examined with the expression of specifically selected markers i.e. alkaline phosphatase activity and expression of several genes that are involved in the mineralization process. Additionally, a measurement of the intracellular calcium concentration and staining of calcified nodules were made. An analysis of both the control and experimental groups showed a comparable proliferation rate and colony forming efficiency, while the expression of tooth developmental markers, alkaline phosphatase activity and calcium concentration were greater in the experimental group. We conclude that dental pulp appears to be the source of stem cells that are capable of differentiation into odontoblasts.
__________________________________________________________________________________
10. I. Tolasz, L. Adamczyk
Studenckie Koło Naukowe przy Katedrze i Zakładzie Protetyki Stomatologicznej
Collegium Medicum Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie
Kierownik Zakładu: dr n. med. Grażyna Wiśniewska
Opiekun pracy: dr n. med. Andrzej Gala
Wpływ użytkowanych protez ruchomych i współistniejących czynników ryzyka na występowanie stomatitis prothetica mycotica
Celem pracy było określenie częstotliwości występowania stomatopatii, ze szczególnym uwzględnieniem stomatitis mycotica u pacjentów użytkujących akrylowe protezy ruchome. Materiał badawczy stanowiła dokumentacja kliniczna pacjentów (w wieku od 35 do 85 lat) leczonych w Uniwersyteckiej Klinice Stomatologicznej w Krakowie w latach 2005–2012. W badaniach zostały uwzględnione wiek, płeć oraz zawód, a także obecność chorób ogólnoustrojowych, czynników ryzyka (tj. palenie tytoniu), stan podłoża protetycznego oraz wyniki badań mykologicznych. Analiza materiału badawczego pozwoliła określić częstotliwość występowania stomatitis prothetica mycotica w zależności od czynników opisanych powyżej.
The influence of removable dentures and coexisting risk factors on the occurrence of stomatits prothetica mycotica
This study evaluated the frequency of stomatitis prothetica mycotica in patients treated by means of removable acrylic dentures. The research material included the clinical records of patients aged
35–85 who were treated at the University Dental Clinic in Krakow in the years 2005-2012. This study included age, gender, profession, systemic diseases, risk factors (i.e. smoking cigarettes), condition of denture-bearing tissues and the results of mycological tests. The analysis of research material determined the frequency of stomatitis prothetica mycotica depending on factors described above.
________________________________________________________________________________
11. Joanna Szczerbatko, Kamila Robakowska, Klaudia Masłowska, Eliza Ganczarska
Studenckie Koło Naukowe przy Zakładzie Protetyki Stomatologicznej
Uniwersytetu Medycznego w Lublinie
Kierownik Zakładu: dr n. med. Janusz Borowicz
Opiekun pracy: dr n. med. Andrzej Bożyk
Ocena wpływu zabiegu intubacji na zaburzenia narządu żucia
pacjentów onkologicznych
Pacjenci poddawani zabiegom chirurgicznym w znieczuleniu ogólnym są najczęściej intubowani przez usta, ze względu na lepszy dostęp. W trakcie intubacji, podczas przeprowadzania znieczulenia ogólnego, często dochodzi do zwichnięcia w stawie skroniowo–żuchwowym (SSŻ). Podczas zabiegu intubacji, wymagana jest niekiedy manipulacja żuchwą, co może prowadzić do doprzedniego przemieszczenia krążka stawowego. Dochodzi do nadmiernego rozciągnięcia więzadeł krążkowych i oddzielenia krążka od głowy stawowej. Ponadto stan nieświadomości pacjenta, ze względu na brak samokontroli, pozwala na nadmierne odwiedzenie żuchwy, prowokując jednocześnie uraz w stawie. Wymuszone otwarcie ust może skutkować zaburzeniem struktury i funkcji narządu żucia, czego następstwem mogą być objawy akustyczne, jak trzaski, a także ból, wpływające na zdrowie i jakość życia pacjenta. Celem pracy była ocena wpływu ingerencji anestezjologicznej na funkcjonowanie stawu skroniowo–żuchwowego. Badanie przeprowadzono w Samodzielnym Publicznym Szpitalu Klinicznym w Klinice Chirurgii Ogólnej, Gastroenterologicznej i Nowotworów Układu Pokarmowego w Lublinie. Materiał badawczy zebrano w oparciu o bezpośrednie badanie kliniczne pacjentów, w tym ocenę zakresu i toru ruchów żuchwy. Dodatkowe informacje dotycząc objawów lub zgłaszanych dolegliwości uzyskano z kwestionariusza wypełnianego przez pacjentów. Pacjenci poddawani zabiegom chirurgicznym w znieczuleniu ogólnym powinni być informowani o możliwości wystąpienia powikłań stawowych. Osobom, u których stwierdzono zaburzenia w SSŻ przed zabiegiem należy natomiast przedstawić alternatywną metodę postępowania – intubację przez nos.
Evaluation of the influence of intubation on oncology patients with stomatognathic system disorder
Surgically–treated patients under general anesthesia are mostly intubated through the mouth, due to better access. Intubation during general anesthesia often causes the temporomandibular joint luxation. Sometimes, during the intubation, it is required to significantly move the lower jaw. However, it may lead to the forward articular disc dislocation. As a result, it leads to excessive stretch of the articular disc ligament and separation of the disc from the mandibular condylar process. Moreover, the state of patients’ unconsciousness and lack of self–control allows the excessive abduction of mandibule and causes joint trauma. Enforced opening of the mouth may result in future disorder and dysfunction of the stomatognathic system, which manifests itself with acoustic symptoms, such as joint clicks, as well as pain. These inconveniences influence patients’ health and quality of living. The aim of the survey was evaluation of the anesthesiological interference influence on temporomandibular joint functioning. The survey has been carried out in Autonomous Public Clinical Hospital, in the Clinic of General Surgery, Gastroenterology and Oncology of Digestive System in Lublin, Poland. The survey material has been gathered based on direct clinical examination of patients, including evaluation of range and path of mandibule movement. Additional information, regarding the symptoms and reported ailments, has been acquired by a questionnaire, filled by patients. The main conclusion of our survey is that surgically-treated patients under general anesthesia should be informed about the possibility of articular complications occurrence. Patients with diagnosed temporomandibular joint disorder should be provided with alternative method of intubation – through the nose.
_________________________________________________________________________________
12. Maciej Fronc, Kamila Zielińska
Studenckie Koło Naukowe przy Zakładzie Endodoncji Uniwersytetu Medycznego w Łodzi
Kierownik Zakładu: prof. dr hab.n.med. Halina Pawlicka
Opiekun pracy: dr n. med. Michał Łęski
Wpływ płukania preparatem srebra koloidalnego na przeżywalność E. faecalis w kanałach zębów bydlęcych
Celem pracy było określenie przeżywalności E. faecalis w kanałach zębów bydlęcych po ich płukaniu preparatem srebra koloidalnego. Najpierw przygotowano korzenie zębów bydlęcych nadając im formę krążków oraz poszerzono ich kanały. Następnie krążki wysterylizowano i zakażono sterylne kanały zębów szczepem E. faecalis. Potem do kanałów podano preparat srebra koloidalnego. Wyniki przeprowadzonego badania zostaną przedstawione w czasie konferencji.
The influence of irrigation with colloidal silver preparation on survival of E. faecalis in canals of bovine teeth
The aim of the study was the evaluation of survavibility of E. faecalis in the canals of bovine teeth after their irrigation with colloidal silver preparation. Firstly the roots of bovines teeth were prepared giving them the shape of cylinders and the canals were broaden. Then the cylinders were sterilized and infected with species of E. faecalis. After that the colloidal silver was put inside the canals of the cylinders. The results of the research will be presented during the conference.
_________________________________________________________________________________
13. Katarzyna Mańka–Malara, Paulina Tokarska
Studenckie Koło Naukowe przy Zakładzie Chirurgii Stomatologicznej
Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego
Kierownik Zakładu: prof. dr hab. n. med. Andrzej Wojtowicz
Opiekun pracy: lek. dent. Piotr Wesołowski
Urazy jamy ustnej i struktur twarzoczaszki w sportach walki
– zastosowanie ochraniaczy wewnątrzustnych
Celem pracy było określenie częstości występowania urazów jamy ustnej oraz stosowania ochraniaczy wewnątrzustnychwśród trenujących sporty walki, porównanie częstości występowania różnych urazów wśród zawodników poszczególnych dyscyplin oraz określenie wiedzy na temat prawidłowego postępowania w razie urazu. Przeprowadzono badania ankietowe wśród 400 zawodników i zawodniczek karate kyokushin, karate shotokan, muay thai, taekwondo, boksu, kick boxingu i judo. Najczęstszymi urazami w obrębie głowy i jamy ustnej wynikającymi z trenowania sportów walki są uszkodzenia tkanek miękkich – 33% badanych, oraz odłamanie fragmentu zęba – 10,75%. Złamanie lub pęknięcie kości zdarzyło się u 6,5% badanych, pęknięcie szkliwa u 5,5%, 3,75% miało wybity ząb, 3% wstrząs mózgu. Najrzadziej zdarzało się wtłoczenie lub przemieszczenie zęba – 2%. Inne urazy w obrębie głowy i jamy ustnej zgłosiło 5,5% osób. Osoby trenujące sztuki walki mają niewystarczającą wiedzę na temat postępowania w przypadku urazu. Urazy w obrębie głowy i jamy ustnej są problemem wśród trenujących sporty walki. Zawodnicy nie mają wystarczającej wiedzy na temat prawidłowego postępowania w przypadku urazu. Poziom ich świadomości wpływa na częstość kontuzji – być może szersze akcje uświadamiające i profilaktyczne, oraz propagowanie stosowania ochraniaczy jamy ustnej zmniejszyłoby odsetek urazów.
Trauma of oral cavity and maxillofacial structures in martial arts
– the use of mouthguards
The aim of this study was to define the frequency of oral injuries and use of mouthguards among martial arts fighters, to compare the frequency of injuries among different disciplines, motivations for the application of guards and to assess the level knowledge about the proper procedures in case of injury. We conducted a questionnaire survey among 400 male and female fighters in kyokushin karate, shotokan karate, muay thai, taekwondo, boxing, kickboxing and judo. The most common injuries of the head and mouth areas in martial arts are soft tissue injuries – 33% of respondents; the second most widespread are tooth fractures – 10.75%. Bone fractures were listed by 6.5% of the respondents, enamel fracture occurred in 5.5% of cases, 3.75% of respondents had a tooth knocked out, 3% had a concussion. Dental intrusion or displacement of the tooth – 2%, other injuries – 5.5%. Martial arts competitors have a little knowledge about the appropriate procedures in case of sustaining an injury. Trauma of oral cavity and maxillofacial structures in martial arts are an important issue for martial arts practitioners. Competitors do not have enough knowledge about the proper procedures in case of an injury. The level of awareness affects the injury frequency – perhaps campaigns aimed at increasing the awareness and the trauma prevention, as well as promoting the use of mouthguards could reduce the number of injuries.
__________________________________________________________________________________
14. Agata Kozłowska, Roksana Piętka
Studenckie Koło Naukowe przy Zakładzie Ortodoncji Uniwersytetu Medycznego w Łodzi
Kierownik Zakładu: dr hab. n. med. Elżbieta Pawłowska
Opiekun pracy: dr n. med. Adam Skiba
Porównanie cech fizycznych ortodontycznych zamków samoligaturujących
i zamka konwencjonalnego
Zamki samoligaturujące to jeden z systemów aparatów stałych stosowanych w leczeniu wad zgryzu. Od zamków konwencjonalnych różnią się sposobem utrzymania łuku w slocie. Według twórców zamków samoligaturujących, systemy te umożliwiają istotne zmniejszenie siły tarcia pomiędzy łukiem i zamkiem, a tym samym skrócenie czasu aktywnego leczenia ortodontycznego. Celem pracy było porównanie cech fizycznych zamków samoligaturujących i zamka konwencjonalnego oraz zmierzenie minimalnej siły potrzebnej do przemieszczenia łuku w slocie zamka. Do badania użyto pasywnych zamków samoligaturujących oraz konwencjonalnego zamka w połączeniu z ligaturą metalową oraz elastyczną. Badane zamki zmierzono za pomocą suwmiarki oraz dokonano subiektywnej oceny komfortu pracy z danym systemem samoligaturującym i konwencjonalnym. Za pomocą dynamometru zmierzono minimalną siłę potrzebną do przemieszczenia łuku w slocie zamka w środowisku suchym i wilgotnym. Na podstawie wyników pomiarów stwierdzono, że wymiary badanych zamków są bardzo podobne. Mimo istotnych różnic w mechanizmie ligaturowania, siła użyta do przemieszczenia łuku w slocie była porównywalna w przypadku systemów samoligaturujących, natomiast istotnie większa w zamkach konwencjonalnych. Przemieszczanie łuku we wszystkich zamkach wymagało użycia większej siły w środowisku sztucznej śliny, niż w środowisku suchym.
Comparison of physical characteristics of self–ligating and conventional brackets
The self–ligating brackets are one of the orthodontic fixed appliance systems used in malocclusion treatment. The most significant difference between the self–ligating and conventional brackets is the type of mechanism that keeps an arch in slot. According to the founders of the self–ligating brackets, this system enables considerable decrease of friction between arch and bracket, therefore shortening the time of the orthodontic treatment. The aim of this study was to compare physical characteristics of self–ligating brackets and conventional bracket and to measure minimal force needed to move the arch in bracket slot. The passive self–ligating brackets and conventional bracket with metal or elastic ligature were used in the study. All the brackets were measured with electronic caliper. Moreover, subjective evaluation of working comfort was made. Minimal force needed to move the arch in slot was measured with dynamometer both in dry and wet environment. The dimensions of examined brackets were similar. Despite the relevant differences in ligaturing mechanism, the force needed to move the arch in slot was comparable for the self–ligating brackets. In conventional brackets the force was significantly bigger. The movement of the arch needed greater force in the wet, than in the dry environment for all types of brackets.
__________________________________________________________________________________
15. M. Czernilewski, S. Bunk, K. Baran
Studenckie Koło Naukowe przy Katedrze i Zakładzie Protetyki Stomatologicznej
Collegium Medicum Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie
Kierownik Zakładu: dr n. med. Grażyna Wiśniewska
Opiekun pracy: dr n. med. Andrzej Gala
Ocena leczenia endodontycznego zębów, na które zastosowano stałe uzupełnienia protetyczne
Celem pracy była ocean jakości leczenia endodontycznego zębów odbudowanych protetycznie oraz analiza powikłań występujących w przypadkach nieprawidłowego postępowania leczniczego. Materiał badań stanowiła dokumentacja radiologiczna pacjentów leczonych w Uniwersyteckiej Klinice Stomatologicznej w Krakowie w latach 2005–2012. W pracy dokonano oceny 350 zdjęć radiologicznych, uwzględniając stan zębów filarowych, brak lub obecność zmian okołowierzchołkowych (ocena wg klasyfikacji PAI) oraz przeprowadzono analizę leczenia endodontycznego. Ocena materiału badawczego pozwoliła na określenie częstości oraz prawidłowości leczenia endodontycznego przeprowadzonego przed leczeniem protetycznym z zastosowaniem protez stałych (wkładów koronowo korzeniowych, koron i mostów protetycznych). Leczenie endodontyczne jest istotnym elementem przygotowania do leczenia protetycznego, a także wyznacznikiem powodzenia tego leczenia protetycznego u pacjentów, u których zastosowane zostały stałe uzupełnienia protetyczne.
The evaluation of endodontic treatment of teeth with fixed prosthetic dentures
The aim of this study was the evaluation of the quality of endodontic treatment of teeth reconstructed by means of fixed prosthetic dentures as well as the analysis of complications resulting from incorrect treatment procedures. The material of the study included radiological records of patients treated at The University Dental Clinic in Krakow within the years 2005–2012. The research study involved the assessment of 350 radiological images including the status of abutment teeth, lack or presence of periapical pathology as well as the evaluation of root canal treatment. The assessment of research material allowed to define the frequency and appropriacy of endodontic treatment performed before prosthetic reconstruction of teeth by means of fixed dentures (intracanal posts, crowns and bridges). Endodontic treatment constitutes an essential part of the preparation for prosthetic therapeutic procedures as well as indicates the successful treatment of patients provided with fixed prosthetic dentures.
__________________________________________________________________________________
16. Magdalena Latkowska, Kaja Rajzer, Anna Węglarz
Studenckie Koło Naukowe przy Klinice Chirurgii Czaszkowo–Szczękowo–Twarzowej, Chirurgii Jamy Ustnej i Implantologii Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego w Warszawie
Kierownik: dr hab. Danuta Samolczyk–Wanyura
Opiekunowie pracy: dr hab. n. med. Danuta Samolczyk–Wanyura, dr n. med. Paweł Zawadzki, lek. stom. Katarzyna Miękus
Zastosowanie komory hiperbarycznej w leczeniu przewlekłego, popromiennego zapalenia kośći żuchwy – opis przypadku
Przewlekłe zapalenie kości żuchwy jest częstym niepożądanym powikłaniem radioterapii nowotworów w obrębie jamy ustnej. Powoduje ona zanik komórek oraz naczyń krwionośnych, co uniemożliwia regenerację tkanek i staje się przyczyną ich obumierania. Efekty leczenia chirurgicznego i antybiotykoterapii są często niezadowalające, dlatego poddanie tkanek hiperbarycznej terapii tlenowej w celu przyspieszenia rewaskularyzacji wydaje się być celowe. Celem pracy była ocena skuteczności zastosowania komory hiperbarycznej w leczeniu przewlekłego, popromiennego zapalenia kości żuchwy. Pacjentka (lat 69) zgłosiła się do Kliniki Chirurgii Szczękowo–Czaszkowo–Twarzowej, Chirurgii Jamy ustnej i Implantologii WUM z dolegliwościami bólowymi żuchwy, obrzmieniem okolicy podżuchwowej prawej i czynnymi przetokami wewnątrzustnymi. Historia choroby wykazała przewlekłe popromienne zapalenie kości żuchwy, potwierdzone w badaniu histopatologicznym, spowodowane radioterapią carcinoma fundi oris. Zebrano wywiad medyczny i dokumentację fotograficzną, określono stopień bólu w skali VAS oraz wykonano badania dodatkowe: wymaz z aktywnych przetok, CBCT, CT z kontrastem. Pacjentkę skierowano do Mazowieckiego Centrum Terapii Hiperbarycznej, gdzie została poddana serii sześćdziesięciu 90–minutowych sesji. Tlen podawano w ciśnieniu 2,5 ATA. Procedurę badawczą powtórzono po zakończeniu terapii. Zaobserwowano znaczną poprawę na podstawie analizy subiektywnych odczuć pacjentki. Stan kliniczny polepszył się (brak stanu zapalnego błony śluzowej, zamknięcie czynnych przetok, zmniejszenie ubytków kostnych w obrazie CT z kontrastem i CBCT). W związku z długotrwałym procesem gojenia kości, konieczna jest dalsza obserwacja. Przedstawiony przypadek dowodzi, że wykorzystanie nowatorskich metod może zwiększyć skuteczność prowadzonej terapii. Zastosowanie komory hiperbarycznej w leczeniu przewlekłego popromiennego zapalenia kości okazała się obiecującą metodą terapeutyczną.
Hyperbaric oxygen therapy in osteoradionecrosis of the mandible – case report
Chronic osteomyelitis of the mandible is a common side effect of radiotherapy used in the oral cavity cancer treatment, causing cells and blood vessels atrophy, which prevents tissue from regeneration and leads to its necrosis. The results of surgical treatment and antibioticotherapy are often unsatisfactory, therefore treating tissues with Hyperbaric Oxygen Therapy in order to accelerate its revascularization is considered to be expedient. Aim of study was the evaluation of hyperbaric oxygen therapy effectiveness in osteoradionecrosis treatment of the mandible. The patient ( 69–year–old female) presented to The Departament of Craniomaxillofacial Surgery, Oral Surgery and Implantology of the Medical University of Warsaw with mandible discomfort and pain, swelling in right submandibular region and active intraoral fistulas. Medical history revealed chronic osteoradionecrosis of the mandible verified by histhopathological examinations caused due to radiotherapy of carcinoma fundi oris. A medical interview and photographic documentation were taken, pain was estimated with VAS scale. Special examinations were conducted: specimen from active fistulas was taken, CBCT, and contrast CT. The patient was referred to the HBO treatment, underwent 60 sessions during which HBO was given at 2,5 (ATA) for 90 min, once per day. Examination procedures were repeated after completing the therapy. A substantial improvement was noticed in terms of the patient’s sensations. The enhancement of the clinical state was achieved (absence of inflammation of the oral mucosa, fistulas closure, decrease in bone lesions in CBCT, contrast CT). Further observations are required, as the bone healing is a long–term process. This case report shows that using innovative methods increases efficiency of therapy. Hyperbaric oxygen proved to be a promising adjunct to chronic osteoradionecrosis treatment.
_______________________________________________________________________________
17. Marcin Adamiec, Aleksandra Michalska
Studenckie Koło Naukowe przy Klinice Chirurgii Czaszkowo–Szczękowo–Twarzowej
Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego
Kierownik Zakładu: prof. zw. dr hab. med. Hubert Wanyura
Opiekun pracy: dr n. med. Zygmunt Stopa
Porównanie i ocena dostepów operacyjnych złamań wyrostka kłykciowego żuchwy
Celem pracy było porównanie i ocena dostępów operacyjnych stosowanych do chirurgicznego leczenia złamań wyrostka kłykciowego żuchwy. Na podstawie dokumentacji medycznej oceniono 122 pacjentów leczonych chirurgicznie w Klinice Chirurgii Czaszkowo–Szczękowo–Twarzowej WUM w latach 2007–2010 z powodu złamań wyrostków kłykciowych żuchwy. Wśród chorych było 17 kobiet i 105 mężczyzn w wieku od 14 do 76 lat. Średnia wieku leczonych osób wyniosła 33,2 lata. Porównano dostęp zewnątrzustny z endoskopowym dostępem wewnątrzustnym. Wykonano 43 zabiegi z dostępu zewnątrzustnego oraz 79 zabiegów endoskopowych wewnątrzustnych. Wszystkie zabiegi wykonywano w znieczuleniu ogólnym. Obie metody oceniono pod względem czasu trwania operacji, zakażenia miejsca operowanego, uszkodzeń nerwu twarzowego oraz czasu pobytu poszczególnych pacjentów w szpitalu. Średni czas trwania operacji był różny, w zależności od zastosowanego dojścia. Częstość powikłań ze strony nerwu twarzowego w obu metodach była porównywalna, natomiast odsetek zakażeń miejsca operowanego był znacząco wyższy przy dostępie zewnątrzustnym. Liczba dni spędzonych w szpitalu była większa u pacjentów leczonych z dojścia zewnątrzustnego. Chirurgiczne leczenia złamań wyrostka kłykciowego żuchwy z użyciem endoskopu okazała się metodą bezpieczniejszą, szybszą i umożliwiającą lepszą rekonwalescencję, w porównaniu do zabiegów wykonanych z dojścia zewnątrzustnego. Chociaż ta metoda wymaga specjalistycznego oprzyrządowania i wykwalifikowanej kadry, to jednak umożliwia pacjentom szybszy powrót do zdrowia, a także uzyskanie dobrych wyników czynnościowych i estetycznych leczenia.
Comparison and assessment of surgical accesses in the treatment of mandible condylar process fractures
Aim of the study was the comparison and assessment operational accesses for surgical management of mandible condylar process fractures. Within years 2007–2010 at the Department of Cranio-Maxillofacial Surgery of Warsaw Medical University, 122 surgeries of mandible condylar process fractures were assesed. Among the patients there were 17 women and 105 men aged from 14 to 76 years. The average age of treated individuals was 33,2 years. Extraoral access was compared with endoscopic intraoral access. 43 operations with extraoral access and 79 with endoscopic access were performed. All procedures were held in the hospital under general anesthesia. Both methods were assessed in terms of duration of the surgery, site infection after surgery, complications of facial nerve and length of stay in a hospital. Mean duration of the surgery differed depending on the method. The incidence of the complications from the facial nerve in both methods was comparable, however, the proportion of infections after the surgery and time spent in the hospital was significantly higher after extraoral access. The amount of days spent in the hospital was greater among patients operated extraorally. Endoscopic condylar process fractures management is safer, faster and enabling better convalescence compared to extraoral surgeries. Although this technique requires specialist instrumentation and qualified staff, it seems to provide faster recovery, likewise good functional results and aesthetic values.
__________________________________________________________________________________
18. Marcin Adamiec, Katarzyna Mańka–Malara, Aleksandra Michalska
Studenckie Koło Naukowe przy Zakładzie Chirurgii Stomatologicznej
Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego
Kierownik Zakładu: prof. dr hab. n. med. Andrzej Wojtowicz
Opiekun pracy: lek. dent. Piotr Wesołowski
Ocena skuteczności laseroterapii w leczeniu parestezji po zabiegach ekstrakcji zębów trzonowych i przedtrzonowych dolnych
Celem pracy była ocena skuteczności laseroterapii w leczeniu parestezji po zabiegach ekstrakcji zębów trzonowych i przedtrzonowych dolnych. Przebadano 29 pacjentów z parastezjami po zabiegu ekstrakcji dolnych trzonowców lub przedtrzonowców. Na podstawie wywiadu oraz danych z kart pacjentów porównano skuteczność zastosowania laseroterapii, w części przypadków wspartej suplementacją witamin z grupy B, oraz oceniono długość trwania terapii. W latach 2007–2011 w Zakładzie Chirurgii Stomatologicznej WUM, 29 ekstrakcji dolnych trzonowców lub przedtrzonowców powikłanych było parastezjami. Wśród chorych było 4 mężczyzn oraz 25 kobiet w wieku od trzynastu do osiemdziesięciu dwóch lat (srednia wieku – 45 lat). Wśród pacjentów z parastezjami najwięcej było porażenia nerwów: zębodołowego dolnego – 20, w tym 2 przypadki uszkodzenia nerwu bródkowego, w 9 przypadkach parestezje dotyczyły nerwu językowego. U 13 pacjentów wykonano laseroterapię bez suplementacji farmakologicznej, u pozostałych zastosowano także witaminę B complex. Na podstawie wstępnych obserwacji stwierdzono zmniejszenie dolegliwości po około 15 zabiegach laseroterapii, a także korzystny wpływ dodatkowego zastosowania witamin z grupy B. W obu metodach zdarzały przypadki braku poprawy, pomimo zastosowania lasera biostymulującego, co mogło być spowodowane znacznym uszkodzeniem nerwu.
Assesment of the effectiveness of laser therapy in the treatment of nerve paresthesia after extractions of the lower molars and premolars
The aim of this study was the assesment of effectiveness of laser therapy in the treatment of nerve paresthesia after extractions of the lower molars and premolars. Twenty nine patients, with nerve paresthesia, after the extraction of lower molars or premolars, were examined. On the basis of the data from the medical history, and the interview with patients the effectiveness of laser therapy combined in some cases with vitamine B supplementation was assessed. The length of the therapy was also considered. From 2007 to 2011 in the Department of Oral Surgery in Warsaw Medical University twenty nine extractions were performed which resulted in nerve paresthesia. Among the patients there were 4 men and 25 women, aged from thirteen to eighty one years old (average age was 45 years). Among patients with nerve paresthesia there were: 20 of inferior alveolar nerve, including 2 cases of mental nerve and 9 cases of the lingual nerve paresthesia. 13 underwent laser therapy without pharmacological supplementation, the remaining additionally used vitamin B complex. On the basis of preliminary observations it can be concluded that symptoms of nerve paresthesia decrease after about fifteen sessions, and advantageous influence of vitamin B supplementation. In both methods there were cases without any improvement, despite the use of biostimulating laser, which might be caused by severe nerve damage.
___________________________________________________________________________
19. Mariusz Cierech, Aleksandra Szczypińska, Wioletta Bielas, Dorota Przybyłowska
Studenckie Koło Naukowe przy Katedrze Protetyki Stomatologicznej
Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego
Kierownik: prof. dr hab. n. med. Elżbieta Mierzwińska–Nastalska
Opiekunowie pracy: lek. dent. Kamila Wróbel, mgr Marlena Gołaś
Analiza porównawcza przylegania grzybów z rodzaju Candida do tworzyw akrylowych stosowanych w wykonawstwie protez płytowych na podstawie badań in vitro
Celem pracy było ilościowe porównanie przylegania grzybów z rodzaju Candida do powierzchni różnych tworzyw akrylowych stosowanych w wykonawstwie płyt protez na podstawie badań in vitro. W badaniu wykorzystano próbki materiałów o różnym sposobie polimeryzacji: na gorąco pod ciśnieniem (SR Ivocap Heat Cure Polimer firmy Ivoclar Vivadent), na gorąco w kąpieli wodnej (SR Triplex Hot firmy Ivoclar Vivadent, Superacryl firmy Spofa Dental), na zimno (ProBase Cold firmy Ivoclar Vivadent) oraz szybkopolimer (Duracryl plus firmy Spofa Dental ). Wykorzystano wypolerowane oraz niewypolerowane próbki akrylowe, zainfekowane wzorcowym szczepem Candida albicans ATCC 90028. Próbki inkubowano przez 24, 48 oraz 72 godziny w płynnym podłożu Sabourauda. Następnie wykonano posiew oraz ilościowo badano stopień przylegania grzybów z rodzaju Candida do każdego z testowanych materiałów. Stwierdzono mniejszy wzrost grzybów na wypolerowanych próbkach akrylowych. Najmniejszą liczbę kolonii po inkubacji zaobserwowano w przypadku materiału SR Ivocap Heat Cure Polimer, a największą w przypadku szybkopolimeru Duracryl plus. Materiały polimeryzowane na gorąco powinny być stosowane do wykonawstwa płyt protez u pacjentów, u których występują skłonności lub częstsze infekcje grzybicze w obrębie jamy ustnej. Powyższe badania potwierdziły, iż polerowanie płyt protez powinno być obligatoryjnym etapem w wykonywaniu uzupełnień protetycznych.
Comparative analysis of the adhesion of Candida to the acrylic resin materials used in the process of making of the bases of dentures, on basis of the in vitro study
The aim of this paper was to quantitatively compare the adhesion of Candida species to the surface of various materials used to prepare bases of dentures, on basis of the in vitro studies. The samples of materials of varied way of polymerization were used: heat–curing under pressure (SR Ivocap ), heat–curing (SR Triplex Hot, Superacryl), cold–curing (ProBase Cold ) and self–curing acrylic resin
(Duracryl plus). The polished and non–polished acrylic samples were used. Which were inoculated with the model strain of Candida albicans ATCC 90028, and incubated for 24, 48 and 72 h in Sabouraud liquid base. After each of these periods the degree of adhesion of Candida species to each of the tested acrylic samples has been quantitatively studied. The lower level of growth of fungi was observed on polished acrylic samples. The lowest number of colonies after incubation was observed in the case of SR Ivocap, and the highest number – in the case of self–curing acrylic resin Duracryl plus. Heat–cured materials, especially heat–cured under pressure, should be used to prepare bases of dentures for patients who have a tendency or frequent fungal infections in the oral cavity. These studies confirmed that the polishing of the bases of dentures should be an obligatory stage in the preparation of the prosthetics restorations.
_________________________________________________________________________________
20. Monika Redman, Natalia Janilewicz–Piotrowska
Studenckie Koło Naukowe przy Klinice Rehabilitacji Narządu Żucia
Uniwersytetu Medycznego im. K. Marcinkowskiego w Poznaniu
Kierownik Kliniki: dr hab. n. med. Paweł Piotrowski
Opiekun prcy: dr n. med. Katarzyna Mehr
Ocena stanu układu stomatognatycznego studentów wybranych grup narodowościowych
Narodowość, wspólne pochodzenie są często związane z występującym podobieństwem cech fizycznych, budowy ciała, skłonności do chorób. Etiologia zaburzeń czynnościowych układu stomatognatycznego (us) jest wieloczynnikowa. Trudno określić jeden czynnik, jako najbardziej decydujący o powstawaniu, postaci czy charakterze tych dysfunkcji. Można sądzić, że kulturowo uwarunkowane schematy myślenia i działania mogą wpływać m. in. na podobieństwo zachowania. Celem badań była ocena stanu us w czterech zróżnicowanych narodowościowo grupach: polskiej, norweskiej, tajwańskiej i Polonii amerykańskiej. Po udzieleniu zgody na udział w projekcie, badania podmiotowe i przedmiotowe zostały przeprowadzone u 113 ogólnie zdrowych osób w wieku 20–26 lat, studiujących w Poznaniu. Postępowanie diagnostyczne było zgodne z zasadami ogólnie przyjętymi w Klinice Rehabilitacji Narządu Żucia UM w Poznaniu. Przeprowadzono szczegółowy wywiad, badanie kliniczne jamy ustnej, badanie palpacyjne mięśni us oraz ssż, analizę okluzji statycznej i dynamicznej. Dane opracowano statystycznie. U 81% studentów polskiej narodowości oraz u 57% badanych studentów pozostałych trzech grup potwierdzono występowanie co najmniej jednego objawu dysfunkcji narządu żucia (dnż). Badanie palpacyjne wykazało tkliwość mięśni żwaczowych u 65% Polaków i 34% łącznie analizowanych trzech narodowości. Stwierdzono, że stres o różnym podłożu mógł przyczyniać się do nasilenia bruksizmu oraz dnż. Znaczące różnice dotyczące analizowanych cech w grupach badawczych mogą być związane z narodowością i różnicami kulturowymi.
Evaluation of the stomatognathic system among students from selected
nationalistic groups
Nationality, common origin are often associated with physical similarity, characteristic physique and inclinations to diseases. The etiology of the stomatognatic system (SS) is multifactorial. It is difficult to specify one factor as the most decisive for the formation, character or nature of the dysfunctions. It appears that culturally conditioned patterns of thinking and action, can affect the similarity of behavior. The aim of the study was evaluation of the stomatognathic system functions in four nationalistic diversed research groups: Polish, Norwegian, Taiwanese and Americans of Polish origin). Objective and subjective tests were conducted among 113 students of universities in Poznan, with their prior consent. Only data of generally healthy students aged 20–26 were analyzed. Diagnostic procedures were consistent with the principles generally accepted in the Department of Oral Rehabilitation, PUMS. Detailed medical history, clinical examination of the oral cavity, palpation of the stomatognathic system and TMJ muscles were conducted. Data were statistically analyzed. In 81% of the Polish students, and in 57% of the students of the three other nations, the presence of at least one symptom of masticatory organ dysfunction was confirmed. Palpation revealed masticatory muscles’ tenderness in 65% of Poles and in 34% of the total analyzed three nationalities. It was found that stress on different substrate could contribute to the severity of bruxism and symptoms and/or signs of masticatory system dysfunction. Significant differences in the analyzed traits in research groups may be related to the nationality and cultural differences.
_______________________________________________________________________________
21. Monika Sokołowska, Małgorzata Peruga
Studenckie Koło Naukowe przy Zakładzie Stomatologii Wieku Rozwojowego
Uniwersytetu Medycznego w Łodzi
Kierownik Zakładu: dr hab. n. med. prof. nadzw. Joanna Szczepańska
Opiekun pracy: dr hab. n. med. Lesław Pypeć
Stomatologiczne potrzeby leczenia u dzieci niepełnosprawnych
Praca ma na celu uświadomienie lekarzom dentystom potrzeb leczniczych dzieci niepełnosprawnych oraz uzasadnienie zamiaru stworzenia specjalistycznego oddziału–gabinetu na terenie Instytutu Stomatologii w Łodzi. Współpraca z osobami niepełnosprawnymi w czasie zabiegu jest utrudniona lub wręcz całkowicie niemożliwa, dlatego wymagają kompleksowych badań i szczególnej troski, którą należy im zapewnić. Grupa badana liczyła 100 osób. Rodzice wyrażając chęć udziału dziecka w badaniu musieli wypełnić specjalną ankietę, zawierającą pytania o dochody i wydatki rodziny, wykształcenie, szczegóły dotyczących ciąży i przebiegu porodu, okresu około porodowego. Przy badaniu podmiotowym założona została druga karta – opisująca stan jamy ustnej. Wyniki badań wykazały, że większość dzieci wymaga leczenia zachowawczego, ortodontycznego oraz periodontologicznego. Trudności w utrzymaniu higieny prowadzą do licznych zmian próchnicowych, a w konsekwencji do utraty struktur zęba. Rozległy deficyt tkanek zmienia nie tylko funkcje zębów ale i cały układ stomatogantyczny. Osoby niepełnosprawne wymagają zatem kompleksowego leczenia. Jest ono niemożliwe do uzyskania na jednej wizycie, gdyż pacjent nie współpracuje. Stworzenie specjalnego punktu dla osób niepełnosprawnych na terenie Łodzi jest niezbędne, ze względu na stale rosnącą liczbę potrzebujących z miasta i okolic. Mając na uwadze trudności finansowe, transportowe, specyfikę opieki oraz całą masę problemów, przed jakimi stają rodzice/opiekunowie prawni, powinniśmy jako lekarze ułatwić dostęp do specjalistycznej opieki zdrowotnej dzieciom niepełnosprawnym i otoczyć je szczególną troską.
Necessities of stomatological treatment of disable children
The work have the goal to aware dentists the dental treatment necessities of disable children as well as to present our intention to create a special surgery at the Institute of Stomatology in Łódź. The cooperation with the disable during the dental procedure is difficult or sometimes even impossible because they need special complex examinations and care which ought to be them ensured. The group being tested numbered 100 people. The parents which agree on their child`s participation in tests had to fill special questionnaire containing questions about: parents` income, expenses, education, details of pregnancy, child`s birth (delivery) and the period around the delivery. At the time of the subjective examination the dental card was set up with the information about the state of oral cavity. The results showed that majority of children need preventive, orthodontic as well as periodontologic therapy. The difficulties in hygiene maintenance cause caries and as a result they lead to loss of teeth. Extensive deficit of the tissues not only change the functions of teeth but also the whole masticatory system. Thus, the disable should be treated comprehensively. This absolutely can not be done during one visit as the patient does not cooperate with doctor. Creating such a special place for disabled children in Łódź area is compulsory, taking under consideration the constantly growing number of patients in the city and surroundings. If we consider financial, transport problems, specific care and the whole lot of obstacles which the parents of the disable children face every day, the dentist should facilitate them the acces to specialized dental care and look after with special cosideration.
__________________________________________________________________________________
22. Oktawian Buczek, Małgorzata Bilińska
Studenckie Koło Naukowe przy Zakładzie Ortodoncji Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego
Kierownik: dr med. Barbara Siemińska–Piekarczyk
Opiekunowie pracy: dr n. med. Małgorzata Zadurska, dr n. med. Dorota Maciejak
Morfologia części twarzowej czaszki w trzech typach twarzy oceniona
na podstawie wybranych parametrów cefalometrycznych
Na podstawie analizy cefalometrycznej wyróżnia się trzy podstawowe typy twarzy: ortognatyczny, prognatyczny i retrognatyczny. Celem pracy była ocena morfologii części twarzowej czaszki w trzech typach twarzy. Przebadano 102 pacjentów, w wieku od 15 do 31 lat, leczonych w Zakładzie Ortodoncji WUM. Na podstawie zdjęć cefalometrycznych głowy w pozycji bocznej, w zależności od typu twarzy, pacjentów podzielono na trzy grupy: 1 – pacjenci z typem prognatycznym (n=17), 2 – pacjenci z typem ortognatycznym (n=51), 3 – pacjenci z typem retrognatycznym (n=34). Do oceny morfologii części twarzowej czaszki wykorzystano parametry z analiz Segnera i Hasunda. Uzyskane wyniki poddano analizie statystycznej. W grupie pacjentów z ortognatycznym typem twarzy wartość mediany badanych parametrów: SNB, SNPg, ANB, ML/NSL, NL/NSL, ML/NL, Indeksu Przedniej Wysokości Twarzy, SGo/NMe, WITS była prawidłowa. U pacjentów z prognatycznym typem twarzy stwierdzono zwiększoną wartość mediany kąta SNB, zaś u pacjentów z retrognatycznym typem twarzy zmniejszoną. Wartość mediany kąta ML/NSL była zwiększona jedynie w grupie pacjentów z retrognatycznym typem twarzy. W poszczególnych typach twarzy występują różne przednio–tylne i pionowe relacje struktur części twarzowej czaszki.
Assessment of facial skeleton morphology of three facial types based on selected cephalometric parameters
According to cephalometric analysis, there are three basic facial types: orthognatic, prognatic and retrognatic. The aim of the study was to assess the facial skeleton morphology in three facial types.The study consisted of 102 patients, aged 15 to 31, treated in the Deparment of Orthodontics Medical University of Warsaw. The patients were divided into three categories on the basis of the radiographs obtained and on the recognition of the facial type. The groups were: 1 – patients with prognatic facial type (n=17), 2 – orthognatic type sample (n=51), 3 – and patients with retrognatic type (n=34). Parameters taken from Segner’s and Hasund’s analysis were used to judge the face type morphology. The results obtained were used to derive a thorough statistical analysis. The median value of SNB, SNPg, ANB, ML/NSL, NL/NSL, ML/NL, Anterior Facial Height Index, SGo/NMe, WITS factors was correct for the group of orthognatic facial type patients. Increased median of a SNB angle was observed among patients who have the prognatic facial type. On the other hand, the median was decreasing among retrognatic facial type sample. There are different antero-posterior and vertical relations of the parts of facial skull in certain facial types.
_________________________________________________________________________________
23. Rafał Zieliński
Studenckie Koło Naukowe przy Oddziale Klinicznym Chirurgii Szczękowo–Twarzowej
Uniwersytetu Medycznego w Łodzi
Kierownik Oddziału i opiekun pracy: dr hab. n. med. prof. nadzw. Marcin Kozakiewicz
Związek pomiędzy utratą krwi a innymi czynnikami przy operacjach Le Fort I oraz wewnątrzustnej obustronnej strzałkowej osteotomii żuchwy
Celem pracy było określenie czynników, które wiążą się z utratą krwi podczas zabiegów ortognatycznych typu Le Fort I i obustronnej strzałkowej osteotomii żuchwy. Przebadano 17 pacjentów z obustronną strzałkową wewnątrzustną osteotomię żuchwy oraz z Le Fort I. Pacjentom zlecono następujące badania: morfologię krwi, APTT, INR, pomiar glukozy, jonogram, zarówno przed, jak i 1 dzień po operacji. Statystykę oparto na teście ANOVA, regresji liniowej, regresji wieloczynnikowej oraz teście t–studenta. Średni czas operacji 17 pacjentów wynosił 292 minuty (SD=66; czas minimalny=180minut, czas maksymalny=420minut), średni czas hospitalizacji wynosił 7,47 dni (SD=1.7; czas minimalny=4dni, czas maksymalny=12dni). Średnia utrata krwi wynosiła 552,9 ml (SD=178; minimum=300 ml, maksimum=850 ml). Średnia utrata hemoglobiny (HGB) wynosiła 1,66 ±1,27 g/dl (minimum=0 g/dl, maksimum=3,9 g/dl). Średnia utrata hematokrytu (HCT) wynosiła 4,78 ±3,74% (minimum=0, maksimum= 11,3%). Średnia utrata płytek krwi (PLT) wyniosła 51176 ±35036/mikrolitr (minimum=0, maksimum=103000/mikrolitr). Średnia utrata jonów potasu (K+) wyniosła 0,22 ±0,17 mmol/litr (minimum=0, maksimum=0,45mmol/litr). Średni spadek jonów chlorkowych (Cl-) wyniósł 1,7 ±2,3 mmol/litr (minimum=0,maksimum=5,3 mmol/litr). Średnia diureza podczas operacji wynosi 323,53 ±226,5ml (minimum=0,maksimum=700ml). Średnia utrata czerwonych krwinek (RBC) wyniosła 0,57 ±0.39mln/mm³ (minimum=0, maksimum=1,13 mln/mm³). Średni wzrost leukocytów (WBC) wyniósł 4,64 tys./mm³ (SD=3,64, minimum=1, maksimum=9,7 tys./mm³). Najważniejszymi czynnikami, które korelują wraz ze zwiększoną utratą krwi podczas zabiegów Le Fort I są: czas operacji, spadek hemoglobiny, hematokrytu, płytek krwi, jonów potasu, chlorkowych, sodowych oraz wzrost leukocytów, przetoczonych płynów infuzyjnych, przetoczonej krwi oraz diurezy podczas operacji.
Relationship between blood loss and other factors during Le Fort I and intraoral bilateral sagittal split osteotomy surgery
The aim of the study was to assess some factors which correlate with blood loss during orthognathic procedures such as Le Fort I and intraoral bilateral sagittal split ramus osteotomy of the mandible. 17 patients who underwent intraoral bilateral sagittal split ramus osteotomy and Le Fort I were examined. Every single patient was ordered basic blood test plus APTT, INR, glucose test, a test for potassium ions, sodium ions and chloride ions before and 1 day after the surgical procedure. We used ANOVA test, simple regression, polynominal regression as well as t–test. The mean operation time in our seventeen patients was 292 minutes (SD=66; min. time was 180 minutes, max. 420 minutes), the mean time of hospital residence was 7.47 days (SD=1.7, min.=4 days, max.=12 days). In all the patients the average blood loss was 552.9 ml and varied from 300 ml to 850 ml (SD=178ml). An average hemoglobin (HGB) decrease was 1.66 ±1.27 g/dl with the range from 0 to 3.9 g/dl. A mean value of hematocrit (HCT) decrease was assessed at 4.78 ±3.74%, with the minimum 0 and the maximum 11.3%. We also measured the average of platelets (PLT) decrease which was 51176 ±35036/microlitre (min.=0, max.=103000/microlitre). The mean decrease of potassium ions (K+) was 0,22 mmol/litre (SD=0,17, min.=0, max.=0,45 mmol/litre). The average of decrease of chloride ions (Cl-) was evaluated for 1.73 mmol/litre (SD=2.3) with the range from 0 mmol/litre to 5,3 mmol/litre. The average of in–surgery diurese equaled 323.53ml (SD=226.5 ml, min.=0, max.=700 ml). The most important factors which correlated with increasing blood loss during orthognathic surgery are surgery duration, hemoglobin decrease, hematocrit decrease, platelets decrease, potassium, chloride and sodium ions decrease, white blood cells increase, increase of transfused liquid, increase of blood transfused and diuresis.
________________________________________________________________________________
24. Sandra Radecki, Sara Shamsa
Studenckie Koło Naukowe przy Zakładzie Chirurgii Stomatologicznej
Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego
Kierownik Zakładu: prof. dr hab. n. med. Andrzej Wojtowicz
Opiekunowie pracy: lek. dent. P. Nieckula, dr n. med. P. Wychowański, dr n. med. B. Marczyński
Ocena regeneracji tkanki kostnej po plastyce połączenia ustno-zatokowego w oparciu o wykorzystanie CBCT
Najczęstszą przyczyną powstawania bezpośredniej komunikacji jamy ustnej ze światłem zatoki szczękowej jest ekstrakcja górnych zębów przedtrzonowych i trzonowych. Obecnie istotnym czynnikiem oceny sukcesu leczniczego u tych pacjentów jest ilość zregenerowanej tkanki kostnej wyrostka zębodołowego szczęki po wykonanej plastyce połączenia ustno-zatokowego. Celem badania była ocena skuteczności zaopatrywania połączeń ustno–zatokowych powstałych po ekstrakcjach zębów w tylnym odcinku szczęki. W badaniu wzięło udział 17 ogólnie zdrowych osób. Po stwierdzeniu połączenia ustno–zatokowego ranę zaszywano zgodnie z wytycznymi Wassmunda i Borusiewicza. Pacjenci badani byli według autorskiego formularza gojenia rany. Każdy pacjent otrzymał te same zalecenia. Regenerację tkanki kostnej kontrolowano w oparciu o zdjęcia wykonane techniką CBCT zaraz po zabiegu oraz 1, 3 i 6 miesięcy później. Dokonano analizy jakościowej i ilościowej warunków kostnych występujących po zabiegach zaopatrzenia połączeń ustno-zatokowych. Wszystkie wyniki zostały uśrednione i porównane statystycznie przy użyciu systemu SAS 9.2. Metoda Wassmunda i Borusiewicza nie zapewnia regeneracji kostnej, ale umożliwia trwałe zamknięcie połączenia ustno-zatokowego.
Evaluation of bone regeneration following surgical closure of oro-antral perforation using Cone Beam Computed Tomography – CBCT
The most common cause of communication between maxillary sinus and oral cavity are upper premolar or molar extraction. Currently, the crucial factor to assess treatment success in all patients is the volume of bone regeneration in maxillary alveolar process. The aim of this study was to assess the efficacy of the surgical treatment of the oro–antral perforation OAP following maxillary posterior teeth extraction. The study was performed in 17 healthy patients. As the OAP was diagnosed, it was sutured closed by Wassmund and Borusiewicz method. The patients were examined according to the operator`s questionnaire. Every patient received the same orders. Bone regeneration progress was controlled on the basis of CBCT scans performed straight after procedure, thereafter one, three and six months later. The quantitative and qualitative analysis of bone condition was conducted. All measurements were averaged and statistically analyzed using SAS System 9.2. The Wassmund and Borusiewicz method not ensured bone regeneration after oro–antral communication, but was effective for closure.
__________________________________________________________________________________
25. Wioletta Bielas, Mariusz Cierech, Dorota Przybyłowska, Aleksandra Szczypińska
Studenckie Koło Naukowe przy Katedrze Protetyki Stomatologicznej
Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego
Kierownik Katedry: prof. dr hab. n. med. Elżbieta Mierzwińska–Nastalska
Opiekunowie pracy: lek. dent. Kamila Wróbel, lek. dent. Bohdan Bączkowski
Wpływ sposobu polimeryzacji na właściwości tworzyw akrylowych stosowanych do wykonawstwa protez płytowych
Tworzywa akrylowe są najchętniej wykorzystywane do produkcji protez płytowych. Dzięki ciągłym modyfikacjom charakteryzują się dobrą wytrzymałością mechaniczną i umiarkowaną elastycznością, dzięki czemu są lepiej tolerowane przez pacjentów. Szczególnie istotnym elementem jest zwiększenie odporności na siły zgryzowe oraz naprężenia wewnętrzne, a także zmniejszenie ilości zawartego w nim monomeru resztkowego, który może być przyczyną alergii u pacjentów. Celem pracy było porównanie właściwości wybranych tworzyw stosowanych w wykonawstwie protez płytowych na podstawie dynamicznej analizy mechanicznej. W badaniu porównano próbki materiałów: ProbaseCold, Duracryl, Superacryl, TriplexHot, SR Ivocap Plus. Dla wszystkich materiałów przeprowadzono dynamiczną analizę mechaniczną (DMA). Najlepsze właściwości mechaniczne osiągnięto w przypadku materiału SR Ivocap Plus polimeryzowanego pod ciśnieniem, najsłabsze – polimeryzowanego na zimno. Wniosek ten może być istotny przy wyborze materiałów do prac, w których oczekiwane są duże siły zgryzowe. Najlepszy poziom usieciowania osiągnął materiał SR Ivocap Plus. Oznacza to, że posiadał największą odporność na odkształcenia.
Effect of different curing condition on physical properties of acrylic resin
for performing dentures
Acrylic materials are most popular for the production of denture plates. Owing to constantly modification, they are characterized by high mechanical strength and moderate flexibility, which are better tolerated by patients. The most important element is the increase of resistance to occlusal forces, to internal stress durability and reduce the amount of residual monomer, which can cause patients’ allergy. The purpose of this work is to compare properties of chosen materials applied in performing of partial and complete dentures on the base of dynamical DMA tests. We compared the samples of five commercially available acrylic resin denture base materials: Probase cold, Duracryl, Superacryl, TriplexHot, SR Ivocap plus. The best mechanical properties were achieved with polymerized under pressure SR Ivocap Plus material, the weakest properties with cold–curing material. This conclusion may be significant when choosing material used to create bases of dentures in which the increased internal, cyclically repeated stress are expected. The best cross–linking degree achieved Sr Ivocap material. It means that it had greatest resistance to deformation.
_________________________________________________________________________________
26. Michał Perkowski, Katarzyna Sawicka, Katarzyna Miękus, Monika Serzysko,
Maciej Włodarczyk, Michał Leja, Aeksander Głuszko
Studenckie Koło Naukowe przy Klinice Chirurgii Czaszkowo–Szczękowo–Twarzowej, Chirurgii Jamy Ustnej i Implantologii Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego
Kierownik Kliniki: dr hab. n. med. Danuta Samolczyk–Wanyura
Opiekun pracy: dr n. med. Michał Szałwiński
Porównanie trzech zamkniętych metod podnoszenia zatoki szczękowej
Podnoszenie zatoki szczękowej jest zabiegiem chirurgicznym wykonywanym w celu zwiększenia ilości kości w tylnej części wyrostka zębodołowego szczęki i przygotowania podłoża pod implanty. W naszym badaniu skoncentrowaliśmy się na 3 różnych procedurach zamkniętych – osteotomii (OSFE), piezo-surgery (PSFE) i balonowym podniesieniu zatoki (BLC). Celem pracy było porównanie wydajności trzech zamkniętych metod podnoszenia dna zatoki szczękowej. Trzy różne metody podnoszenia zatok: OSFE, PSFE, BLC zostały zbadane in vitro na 9 świeżych głowach wieprzowych (18 zatok szczękowych). Procedury zostały wykonane według standardowych zasad. Parametry oceny obejmowały: 1) czas i trudność procedury, 2) uraz kości i błony śluzowej, 3) ryzyko perforacji błony Schneidera. Najbardziej bezpieczna i czasochłonna była technika balonowa (BLC). Czas potrzebny na zabieg z OSFE i PSFE był porównywalny. Technikę PSFE wyróżnia jeszcze większe bezpieczeństwo i intuicyjność niż BLC. Najwięcej trudności sprawiała metoda OSFE. Szeroki wachlarz technik podnoszenia dna zatoki szczękowej, umożliwia zastosowanie metody indywidualnie dobranej do przypadku i doświadczenia chirurga. Dokładna znajomość wymiarów wyrostka zębodołowego szczęki, możliwa dzięki analizie badań radiograficznych jest niezbędna dla prawidłowego wykonania zabiegu. Trudno zweryfikować jednoznaczną przewagę BLC, naszym zdaniem system ten wymaga pewnych innowacji, ale wyniki naszych badań nie pozwalają na jednoznaczne określenie najlepszej techniki osteotomowej.
Comparison of three indirect sinus–lift methods
Sinus–lift is a surgical procedure performed to prepare the site for the future placement of dental implants. In our study we concentrated on 3 different indirect procedures – osteotome sinus floor elevation (OSFE), piezo–surgical sinus floor elevation (PSFE), and sinus floor elevation with an inflatable balloon, balloon–lift–control system (BLC) – the new, alternative method. The object of the study was to compare efficacy of different indirect sinus–lift’s methods. Three different methods OSFE, PSFE or BLC were investigated in vitro using 9 fresh pork heads (18 maxillary sinuses). The procedures were planned according to the standard rules. Three different methods were evaluated. Parameters included: 1) time and difficulty of the procedure, 2) trauma of bone and mucosa, 3) Schneider membrane perforation risk. The most safe, and the most time–consuming was the balloon lift control procedure. The time necessary for OSFE and PSFE was comparable. Piezosurgery technique was distinguished even more safety than BLC. The most difficult was osteotome sinus lift method. The wide range of sinus floor elevation techniques enables the application of proper method in each case individually. Thorough knowledge of the dimensions of the ridge of the jaw, with radiographic examination is essential for the proper execution the operation. It’s really hard to verify predomination of BLC, but according to our results, we cannot recommend osteotome technique as the best option among these closed sinus lift methods performed.
__________________________________________________________________________________
27. Kacper Kalina, Dawid Stench, Michał Perkowski
Studenckie Koło Naukowe przy Klinice Chirurgii Czaszkowo–Szczękowo–Twarzowej, Chirurgii Jamy Ustnej i Implantologii Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego
Kierownik Kliniki: dr hab. n. med. Danuta Samolczyk–Wanyura
Opiekun pracy: dr n. med. Michał Szałwiński
Techniki przeprowadzania zabiegów sterowanej regeneracji kości w obrębie bezzębnego wyrostka zębodołowego
Celem pracy było przedstawienie jedno- i dwuetapowej procedury przeprowadzania zabiegu sterowanej regeneracji kości oraz komplikacji, które możemy napotkać w trakcie zabiegu, zapoznanie się z techniką preparowania płatów śluzówkowo–okostnowych oraz z preparatami stosowanymi w czasie zabiegów: kością naturalną i materiałami kościozastępczymi. Przeprowadzono dwa zabiegi sterowanej regeneracji kości, zgodnie z obowiązującymi standardami. Użyto autogennej kości i błon nieresorbowalnych. Zapoznano się z przypadkami klinicznymi, w których wykorzystano podobne sposoby rekonstrukcji wyrostka zębodołowego. Fotograficzna dokumentacja zabiegów, w których uczestniczyli autorzy została wykorzystana jako materiały dodatkowe. W trakcie przeprowadzania zabiegów zauważono, że metoda jednoetapowa lepiej sprawdza się w przypadkach łatwiejszych, z relatywnie mniejszą utratą kości. Metoda dwuetapowa jest polecana do przypadków trudnych, z dużą utratą kości. Na podstawie przeprowadzonych prac i dokumentacji fotograficznej stworzono schematy postępowania. Metoda dwuetapowa jest trudniejsza i wymaga od operatora większego doświadczenia. Stosowanie sterowanej regeneracja kości jest bardzo obiecującą metodą odbudowy bezzębnego wyrostka zębodołowego.
Techniques of performing a guided bone regeneration procedure in the area
of toothless alveolar process
The aim of the work was the presentation of one and two stage technique of guided bone regeneration procedure and possible complications that may encounter during the procedure, to acquaint with methods used in preparation of muco–periosteal flaps and materials used in this procedure: natural bone and bone substitute materials. Two procedures of guided bone regeneration were performed according to standard rules. Autogenic bone granulate and non–reabsorbing membrane were used. Cognition with clinical cases in which similar reconstructions were performed. Photographic documentation of surgeries in which authors took part was and additional material. While performing the procedures authors revealed that one stage procedure might be used in easier cases with relatively small bone loss. Two stage procedure is recommended for cases with greater bone loss, which are clinically more difficult. Basing on the realized work and photographic documentation schemes of the procedures were created. Two stage procedure is more difficult and requires greater experience. Guided bone regeneration is a very successful method of bone reconstruction in the area of toothless alveolar process.
__________________________________________________________________________________
28. Piotr Bar, Mateusz Celej, Michał Dudziński, Michał Kubiszyn
Studenckie Koło Naukowe przy Klinice Chirurgii Czaszkowo–Szczękowo–Twarzowej, Chirurgii Jamy Ustnej i Implantologii Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego
Kierownik Kliniki: dr hab. n. med. Danuta Samolczyk–Wanyura
Opiekun pracy: lek. stom. Katarzyna Miękus
Porównanie zewnątrzustnych dostępów chirurgicznych w leczeniu operacyjnym złamań wyrostków kłykciowych żuchwy
Studium anatomiczne
Główną przyczyną problemów osteosytezy minipłytkowej złamań wyrostków kłykciowych jest trudny dostęp do tej okolicy anatomicznej. Dzisiejsza chirurgia oferuje różne rodzaje dojść chirurgicznych: zewnatrzustne, wewnatrzustne, a także z użyciem endoskopu. Celem pracy było porównanie różnych zewnątrzustnych metod stosowanych podczas leczenia złamań wyrostków kłykciowych żuchwy. Badanie zostało przeprowadzone na 5 zwłokach ludzkich. Wykonywano kolejno cięcia zażuchwowe, przeduszne oraz podżuchwowe – każde trzykrotnie. Określano stopień trudności wykonania cięcia, wgląd w pole operacyjne, ryzyko uszkodzenia sąsiadujących struktur, możliwe komplikacje oraz wygląd blizny. Zebrano dokumentację fotograficzną przeprowadzonych zabiegów oraz wykonano ryciny ilustrujące przebieg nerwu twarzowego w każdym z przypadków. Stwierdzono, że cięcie przeduszne jest niebezpieczne dla gałązek nerwu VII. Pozwala natomiast dojść bezpośrednio do głowy stawowej i zaopatrzyć złamania wysokie. Cięcia podżuchwowe i zażuchwowe okazały się bardziej bezpieczne dla newru VII. Znajdują zastosowanie w złamaniach o niższym umiejscowieniu, widoczność jest jednak utrudniona. Spośród poddanych analizie, dojście zażuchwowe wydaje się być najbardziej optymalne, wyłączając konieczność wglądu do samego stawu skroniowo-żuchwowego. Wybór metody operacyjnej powinen być podyktowany miejscem powstania złamania oraz jego złożonością. Należy brać pod uwagę, także umiejętności operatora, gdyż łatwo może dojść do uszkodzenia sąsiadujących struktur anatomicznych. Rozważyć nalezy takżę estetykę blizny po wykonanym zabiegu – w zależności od wieku, płci oraz oczekiwań pacjenta.
Comparison of extra-oral surgical approaches in the treatment processus condylaris fractures. Anatomical study
The main reason for the difficulties in osteosynthesis performed in cases of processus condylaris fractures is approach to this anatomical region. Up to day`s maxillo–facial surgery offers different techniques in this case: extra–oral, intra–oral or with use of endoscope. The aim of the study was a comparison of various extra–oral surgical approches used for processus condylaris fractures treatment. The study was performend on five human cadavers. Subsequent extraoral incisions – retromandibular, submandibular and preauricular – was made in order to approach processus condylaris – three times each. Level of difficulty, visibility, anatomy of surrounding tissues, possible complications, look and location of the scar were evaluated. Photographic documentation and figures of facial nerve course was prepared in every case. It was found that preauricular incision gives the greatest probability of damage to facial nerve branches. Allows to access directly to the articular head and treat high fractures. Retromandibular and submandibular incisions proved to be safer for VII nerve. They can be used to fractures of the lower location, however visibility, is difficult. Among the analyzed, retromandibular access seems to be the most optimal, excluding the need for insight to the temporomandibular joint. The choice of surgery technique should be done considering fracture position and level of it`s complexity. Surgical skills and experience of surgeon also should be taken into consideration, due to risk of surrounding tissues injury, especially facial nerve. Aesthetics of the scar should be considered due to age, sex and patient’s expectations.
________________________________________________________________________________
29. Edyta Ciok, Anna Grzebyta
Studenckie Koło Naukowe przy Zakładzie Stomatologii Zachowawczej
Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego
Kierownik Zakładu: prof. dr hab. Elżbieta Jodkowska
Opiekun pracy: dr n. med. Agnieszka Mielczarek
Ocena jakości powierzchni materiałów złożonych po zastosowaniu wybranych systemów polerujących – badania profilometryczne
i mikrostrukturalne
Celem pracy była ocena wpływu wybranych systemów do polerowania na gładkość i strukturę powierzchni materiału nanocząsteczkowego Filtec Supreme oraz nanohybrydowego Synergy D6. Przygotowano 20 próbek z każdego materiału. Następnie podzielono je na 4 grupy, zgodnie z protokołem: A (grupa kontrolna) – Sof–Lex system + gumki do polerowania (3M ESPE), B – Sof–Lex system + gumki do polerowania + pasta Poligloss (3M ESPE, TDV), C – Sof–Lex system + gumki do polerowania + impregnowane dyski filcowe (3M ESPE, TDV), D – Sof–Lex systems + gumki do polerowania +pasta Diamond Gloss (3M ESPE, TDV). Za pomocą profilometru mierzono średnią wartość chropowatości powierzchni w każdej grupie. Dodatkowo, strukturę powierzchni próbek oceniono przy użyciu skaningowego mikroskopu elektronowego. Do analizy statystycznej wykorzystano jednoczynnikową analizą wariancji (ANOVA) (p<0,05). Wartość Ra była istotnie statystycznie niższa (p<0,05), Ra=0,33 (±0,1) i 0,85 (±0,39) w grupie D, odpowiednio dla Filtec Supreme i Synergy D6. Chropowatość materiału Filtec Supreme obserwowana w grupach A, B, C, D była istotnie statystycznie niższa niż materiału Synergy D6. Najbardziej efektywnym systemem do polerowania nanocząsteczkowych i nanohybrydowych materiałów złożonych okazał się system polerski oparty na paście diamentowej. Wyższy poziom gładkości zaobserwowano dla materiału nanocząsteczkowego.
The evaluation of surface quality of resin composites after polishing with various finishing procedures – prophilometric and microstructural study
The aim of this study was evaluation of the influence of selected polishing systems on surface roughness of resin–based nanofill composite Filtec Supreme and resin-based nanohybrid composite Synergy D6. Twenty samples of each composite were prepared and randomized to 4 treatment groups, according to polishing procedure: A (control) – Sof–Lex system + polish rubber (3M ESPE), B – Sof–Lex system + polish rubber + Poligloss paste (3M ESPE, TDV), C – Sof–Lex system + polish rubber + Impregnated Felt Discs (3M ESPE, TDV), D – Sof–Lex systems + polish rubber + Diamond Gloss Paste (3M ESPE, TDV). The average surface roughness (Ra value) for each group was measured by prophylometry and calculated. Additionally, composite surfaces were examined with SEM. One way ANNOVA was used for statistical analysis (p<0,05). The Ra values were significantly (p<0,05) lower, Ra=0,33 (±0,1) and 0,85 (±0,39) in D groups for Filtec Supreme and Synergy D6, respectively. The roughness registered in A, B, C, D groups for Filtec Supreme was significantly lower than for Synergy D6. The polishing system based on diamond paste was the most effective for nanofill and nanohybrid composite surface finishing. The higher level of polishability was observed for nanofill composite as compared to nanohybrid.
_______________________________________________________________________________
30. Maciej Pietrzko, Krzysztof Lipiec
Studenckie Koło Naukowe przy Katedrze i Zakładzie Protetyki Stomatologicznej w Zabrzu Śląskiego Uniwersytetu Medycznego w Katowicach
Kierownik Katedry: dr hab. n. med. Jacek Kasperski
Opiekun pracy: lek. dent. Anna Macura
Wykonanie protez całkowitych z wykorzystaniem wycisku
przestrzeni neutralnej
Częstym problemem, na który napotyka lekarz wykonujący protezy całkowite jest utrudnione uzyskanie retencji i stabilizacji uzupełnień całkowitych na podłożu. W przypadku protezy dolnej uzyskanie właściwego przyssania czynnościowego jest często niemożliwe z powodu znacznej redukcji zasięgu pola protetycznego. Stabilizację protezy może utrudniać zwiększone napięcie mięśni warg i policzków oraz hiperglossia. Dlatego należy zwrócić uwagę na umieszczenie protezy w przestrzeni neutralnej. Przestrzeń neutralna jest to obszar, w którym aktywność mięśni warg i policzków jest równoważona aktywnością języka i siły mięśniowe są wykorzystywane do stabilizacji protezy. Celem pracy było porównanie stabilizacji protezy całkowitej dolnej wykonanej metodą tradycyjnego wycisku czynnościowego oraz z wykorzystaniem wycisku przestrzeni neutralnej. U pacjentki, użytkującej protezy całkowite od około 15 lat i skarżącej się na słabą stabilizację protezy całkowitej dolnej, wykonano dwa komplety protez całkowitych. Pierwszy wykonano stosując wyciski czynnościowe pobrane metodą tradycyjną przy ustach otwartych, natomiast drugi komplet sporządzono stosując metodę wycisku czynnościowego przy ustach zamkniętych, z wykonaniem wycisku przestrzeni neutralnej. Stabilizację obu kompletów protez porównano subiektywnie – poprzez odczucia pacjentki oraz obiektywnie – poprzez zastosowanie wycisków podścielających gotowych protez z zastosowaniem testów Herbsta. Protezy wykonane metodą wycisku przestrzeni neutralnej wykazywały lepszą retencję i stabilizację na podłożu. Według odczuć pacjentki lepiej spełniały powierzoną im funkcję, a okres adaptacji był krótszy. Metoda wykonania wycisku przestrzeni neutralnej może być szczególnie przydatna u pacjentów z dużym zanikiem podłoża, zwiększonym napięciem mięśni i przerostem języka.
Performance of complete denture using neutral zone`s impression technique
Correct stability and retention of complete dentures is a common problem which dentists has to tackle. A properly retention of lower complete denture is often impossible due to significant reduction of prosthetic area. Denture’s stability can be disturbed by tension of buccal and oral muscles or by hiperglossia. It is important to place denture in neutral space of oral cavity. Neutral space is an area where tension of labial and buccal muscles is equal to lingual muscles tension and this forces are used to get proper denture stability. The aim of this study was a comparison of lower complete denture’s stability made with traditional functional impression and with impression of neutral space. There were made two completes of dentures for patient using full dentures about 15 year complaining of poor stability of lower denture. The first one was made using traditional functional impressions with open mouth and the second one was prepared using functional impressions with closed mouth and impression of neutral space. Stability of lower dentures was compared using subjective patient’s feeling and objective Herbst’s tests. Dentures made with neutral space impressions had better stability and retention. They were more functional and the time of adaptation was shorter. Impression of neutral space is very useful for treatment patients with significiant reduction of prosthetic area, with increased muscles tension and hiperglossia.
__________________________________________________________________________________
31. Aleksandra Gładysz, Ewa Białożyt, Olaf Gruca
Studenckie Koło Naukowe przy Katedrze i Zakładzie Protetyki Stomatologicznej w Zabrzu
Ślaskiego Uniwersytetu Medycznego w Katowicach
Kierownik Katedry: dr hab. n. med. Jacek Kasperski
Opiekun pracy: lek. dent. Barbara Piechuta–Królczak
Stereognozja jamy ustnej
Stereognozja jest to zdolność do rozpoznawania i rozróżniania kształtów. Zagadnienie to dotyczy również jamy ustnej. Celem pracy było określenie zdolności rozpoznawanie kształtów w obrębie jamy ustnej u pacjentów w różnych grupach wiekowych. Do badania posłużono się zestawem 12 akrylowych kształtek. Podzielono je na 4 grupy różniące się stopniem trudności w rozpoznawaniu kształtu. Jako punkt odniesienia dla pacjentów wykonano powiększone modele z modeliny, o analogicznym kształcie. Podczas badania umieszczano na języku pacjenta kształtkę, a badany miał za zadanie w ciągu 20 sekund wskazać model odpowiadający kształtce, którą aktualnie miał w jamie ustnej. Badanie przeprowadzono w 4 dziesięcioosobowych grupach wiekowych: I grupa 10–15 lat, II grupa 20–25 lat, III grupa 35–45 lat, IV grupa > 60 lat. Otrzymane wyniki porównano między grupami badawczymi. Średni odsetek błędnych wskazań w poszczególnych grupach wynosił: w grupie I: 20%, w grupie II: 12,2%, w grupie III: 19,5%, w grupie IV: 48%. Stereognozja w obrębie jamy ustnej zmienia się wraz z wiekiem.
Stereognation of oral cavity
Stereognosis is the ability to recognize and distinguish shapes. This issue also relates to the oral cavity. The aim of this study was to determine the ability of shape recognition in the oral cavity of patients in different age groups. In the present study twelve acrylic pieces were used. They were graded in four levels of difficulty of identification. As a point of reference were used large models made of modeling compound in analogical shape. The subject tried to identify each of twelve pieces placed in the mouth during 20 seconds. The subject was divided in four age groups consisting of 10 persons: I group 10–15 years, II group 20–25 years, III group 35–45 years, IV group above 60 years. The results were compared between age groups. The frequency of misidentification in each group was: I group: 20%, II group: 12,2%, III group: 19,5%, IV group: 48%. Stereognosis in the mouth changes with age.
_________________________________________________________________________________
32. Mátyás Farkas
Student Scientific Society, Semmelweis University, Faculty of Dentistry, Budapest, Hungary Supervisor of the presentation: dr. Zsuzsanna Tóth Ph.D. Dept of Conservative Dentistry
Comparative study of two different scoring systems for dental erosion and their clinical use
Prevalence of dental erosion is difficult to assess because of the countless various indices used by different working groups. The aim of this study was to investigate erosive tooth wear in young adults using both BEWE and the index according to Lussi, comparing the results and analyzing them in terms of clinical usage. Amongst freshmen of an erosion study from 36 students precision impressions of both dental arches (Exaflex putty + Examix NDS, GC Europe) were taken and extra hard dental casts (GC Fujirock) were made. The erosive wear was analysed in the models under optimal lighting using both BEWE and Lussi’s indices by previously trained and calibrated examiner. The Cohen’s Kappa value of intra–examiner agreement was found to be 0,727 for BEWE (good agreement) and 0,804 for Lussi’s index (very good agreement)). The erosion of both dental arches in 2973 surfaces of 991 teeth was determined. The data were statistically analysed by SPSS for Windows program. The molars, maxillary incisors and mandibular canines are the most affected teeth by erosion. Values of the two different indices used show an agreement of 75,2 % regarding the maxillary, and 66,1 % regarding mandibular teeth surfaces. The data regarding the presence or absence of erosion on respective surfaces determined by BEWE and Lussi Indexes are as follows:
BEWE Index LUSSI Index
erosion surface % surface %
no 1005 33,8 1625 54,7
yes 1968 62,2 1348 45,3
N 2973 100,0 2973 100,0
N – number of assessed tooth surfaces
Regarding the facial surfaces, values received using BEWE are significantly higher than those received using the index according to Lussi. On 70,6% of all surfaces, heavinessof erosion was found to be the same using both BEWE and the index according to Lussi, and on another 22,3% of them the difference was only due to the two indices defining “0” differently. Values received using BEWE and Lussi’s index show good agreement on maxillary dental arches when used to assess erosion of young adults affected by erosion. Higher scores received using BEWE compared to Lussi’s index regarding facial surfaces can be explained by the different meaning of score “0”: in 42,7% of cases surfaces receiving “0” using Lussi’s index received “1” using BEWE. Results received using these two indices should be compared cautiously. Basic Erosive Wear ExaminationBEWE was a simple, quick and convenient to use index in practice, assessing erosion takes only a few minutes using this index and it also provides guidance for therapy.
__________________________________________________________________________________
33. Olga Baydakova, Anna Bobkova
Student Scientific Society, Northern State Medical University, Arkhangelsk, Russian Federation
Chef: doctor of medicine Alexander Opravin
Academic advisor: candidate of medicine Tatiana Gagarina
Comparison of different types of popular matrix systems
The aim of our study was to determine the advantages and disadvantages of applying to different types of matrix systems. Some of the most currently popular representatives of the matrix systems were tried on the phantom models. Evaluation criteria were simplicity of use, practical efficiency, quality of restoration of anatomical tooth shape. The main representatives used in our research were: SuperMat, Composi–Tight 3D Sectional Matrix System (Garrison Dental Solutions), Optra Contact (Ivoclar Vivadent) and the ordinary sectional matrix system. According to the results of our investigation we concluded that the Garrison Dental Solutions matrices, particularly Composi–Tight 3D Sectional Matrix System, have the most prominent advantages.
________________________________________________________________________________
34. Daiva Askinyte, Gerda Bajerciute
Student Scientific Society ,Vilnius University ,Medicine Faculty, Odontology Institute, Lithuania
Head of Department: doc.dr. V. Peciuliene
Paper supervisor: asist. Jurate Zekoniene
Effect of toothpaste with chlorhexidine in treating gingivitis
Student Scientific Society ,Vilnius University ,Medicine Faculty, Odontology Institute, Lithuania
Head of Department: doc.dr. V. Peciuliene
Paper supervisor: asist. Jurate Zekoniene
The aim of this research was to compare the effect of toothpaste containing chlorhexidine, ordinary toothpaste and ordinary toothpaste used together with chlorhexidine when treating gingivitis. Group of 45 patients was devided into 3 groups of 15. First group used chlorhexidine-free toothpaste (Colgate® Cavity Protection) and 0,1% chlorhexidine rinse. Second group used toothpaste containing chlorhexidine (Elgydium Antiplaque), and third group used only chlorhexidine–free toothpaste (Colgate® Cavity Protection). Each patient was examined at baseline and after 2 weeks and values of BOP and O‘Learey indexes were determined. Difference of the values of BOP and O‘Leary indexes between groups at baseline was statistically insignificant (p>0,05). After two weeks significant reduction of BOP value was noticed in all groups and significant reduction in O‘Learey index value was noticed only in first and third groups. Lower BOP rate was achieved by improved oral hygiene skills. Toothpaste containing chlorhexidine, ordinary toothpaste and ordinary toothpaste used together with chlorhexidine were similarly effective in treating gingivitis.
_______________________________________________________________________________
35.Piotr Knytel, Adam Szpejewski, Małgorzata Komorowska
Studenckie Koło Naukowe przy Zakładzie Protetyki Stomatologicznej Uniwersytetu Medycznego w Łodzi
Kierownik Zakładu: dr hab. n. med. Beata Dejak
Opiekunowie pracy: dr n. med. Mariusz Kochanowski, dr n. med. Cezary Langot
Wykorzystanie nowoczesnych metod diagnostyki i planowania
w implantoprotetyce stomatologicznej
Szybko rozwijająca się dziedzina stomatologii, jaką jest implantoprotetyka stwarza potrzebę wykorzystania nowoczesnych i dokładnych metod diagnostyki i planowania leczenia. Do metod tych można zaliczyć tomografię komputerową, pozwalającą na zobrazowanie podłoża kostnego w 3 wymiarach lub też drukarkę 3D, wspomagającą proces wykonywania szablonów chirurgicznych. Zwiększa to dokładność a zarazem skuteczność leczenia stwarzając lekarzowi warunki do zapewnienia większej przewidywalności leczenia oraz pozwala spełnić wymagania estetyczne pacjentów w stosunku do uzupełnień braków zębowych, jakimi są wszczepy stomatologiczne. Celem badania było przedstawienie możliwości wykorzystania nowoczesnych metod diagnostyki i planowania w implantoprotetyce stomatologicznej.
Usage of modern diagnostics planning methods in dental implantoprosthetics
Fast development of dental implantoprosthetics creates the need of usage of new and accurate diagnostic and planning methods. Among these methods we can find CT, which helps visualize bone structure in 3D, or 3D printer that allows manufacturing of surgical templates. It increases accuracy and effectiveness of treatment helping the dentist to achieve conditions necessary to provide better predictability of the treatment outcome. These methods can also be used to satisfy the patients esthetic expectations concerning the restoration of dental gaps, i.e. dental implants. The purpose of this study was to present the capabilities of usage of modern diagnostic and planning methods in dental implantoprosthetics.
______________________________Prace poglądowe_______________________________
1. Adam Michalski, Aleksandra Wilżak
Studenckie Koło Naukowe przy Zakładzie Stomatologii Zachowawczej Uniwersytetu Medycznego w Łodzi
Kierownik Zakładu i opiekun pracy: dr hab. n.med. Elżbieta Bołtacz–Rzepkowska
Metody odkażania ubytków. Odkażać czy nie?
Celem pracy było przedstawienie stosowanych obecnie preparatów i technik służących
do odkażania ubytków próchnicowych. Na podstawie piśmiennictwa omówiono skuteczność preparatów odkażających w zapobieganiu próchnicy wtórnej, a także ich wpływ na tkanki zęba oraz połączenie szkliwa i zębiny z materiałami wypełniającymi. W prezentacji przedstawiono tradycyjne preparaty (chlorheksydyna, alkohol etylowy i alkohol izopropylowy) i nowoczesne techniki odkażania ubytków (laser, ozon, preparaty zawierające nanocząsteczki srebra i złota), jak również wskazania do ich stosowania. Istnieje pogląd, że odkażanie ubytków próchnicowych tradycyjnymi preparatami może wywierać negatywny wpływa na miazgę oraz osłabiać siłę połączenie systemów wiążących z twardymi tkankami zęba. Ostatnio coraz częściej pojawiają się publikacje, których autorzy poddają w wątpliwość powyższą tezę. Dostępne nowoczesne metody odkażania, takie jak laser, ozon czy preparaty zawierające nanocząsteczki nie budzą tego rodzaju zastrzeżeń, a wręcz sygnalizują zwiększenie trwałości połączenia materiałów odtwórczych ze szkliwem i zębiną. W świetle aktualnego piśmiennictwa nie można udzielić jednoznacznej odpowiedzi na pytanie czy odkażanie ubytków jest konieczne. Stosowanie chlorheksydyny, lasera, ozonu i preparatów zawierających nanocząsteczki srebra i złota, wydaje się bezpieczne dla miazgi i korzystne dla połączenia systemów wiążących z twardymi tkankami zęba.
Methods of cavity disinfection – should we disinfect or not?
The aim of the study was to present currently used materials and techniques referring to disinfection of cavities. The effectiveness of disinfectants in prevention of recurrent caries and their influence on tooth tissues and their connection with the filling materials will be discussed on the basis of scientific literature. Not only traditional disinfectants (chlorhexidine, ethyl alcohol, isopropyl alcohol) but also the latest cavity disinfection techniques (laser, ozone, materials containing nanoparticles of gold and silver) as well as their indications to use will be presented. It is claimed that disinfection of cavity performed with traditional products can impact a pulp tissue and strength of a connection between tooth tissues and resins in a negative way. However, more and more publications question this thesis. Available up–to–date methods of disinfection such as laser, ozone or materials containing gold and silver nanoparticles do not evoke such doubts and even turn out to be more effective as far as strength of the connection between tissues and filling materials are taken into consideration. The question if there is a necessity to disinfect the cavity remains without the right and the only one answer is going to be discussed on the basis of literature. The usage of chlorhexidine, laser and nanoproducts with gold and silver seem to be safe for the pulp and beneficial for bonding systems and their connection with tooth tissues.
______________________________________________________________________________
2. Aneta Furtak, Agnieszka Kareł,
Karolina Kościółek, Iwona Rząsa
Studenckie Koło Naukowe Chirurgii Stomatologicznej przy Zakładzie Chirurgii Stomatologicznej Collegium Medicum Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie
Kierownik Zakładu: dr n. med. Małgorzata Zaleska
Opiekun pracy: dr n. med. Maria Panaś
Leczenie chirurgiczne oraz ortodontyczne pacjentów z wadami zgryzowymi jako przykład interdyscyplinarności w pracy lekarza dentysty
Celem pracy było ukazanie jak ważna jest współpraca pomiędzy ortodontą oraz chirurgiem stomatologicznym w procesie leczenia pacjentów z wadami zgryzowymi, a także przedstawienie przypadków klinicznych związanych z tematem pracy. W pracy poglądowej uwzględniono materiał źródłowy zebrany z piśmiennictwa krajowego oraz zagranicznego. W prezentacji przypadków klinicznych wykorzystano dokumentację fotograficzną wykonaną podczas wielospecjalistycznego leczenia pacjentów w Uniwersyteckiej Klinice Stomatologicznej UJ–CM. Analiza piśmiennictwa wykazuje, iż współpraca pomiędzy ortodontą a chirurgiem nie jest ostatecznością, ale często metodą z wyboru, która nie tylko przyspiesza proces leczenia, ale także wpływa na poprawę jakości leczenia oraz na jego efekt końcowy. W pracy przedstawiono przypadki ekstrakcji zębów w celach polepszenia warunków zwarciowych, sprowadzania kłów do łuku zębowego, ekstrakcji zębów nadliczbowych, a także chirurgiczne metody poszerzania szczęki.
Orthodontic and surgical treating of patiens with malocclusion as an example of multispecialistic process in the work of a dentist
The aim of this study was to show the cooperation between the orthodontist and the dental surgeon in the treatment of patients with defects and the presentation of clinical cases related to the topic of work. The review paper includes source material collected from domestic and foreign literature. However, in the presentation of clinical cases used in photographic documentation made during the approach to the treatment of patients in Dental Clinic at the University UJ–CM. Analysis of the literature shows that cooperation between the orthodontist and the surgeon is not, as it might seem the last resort, but often the method of choice, which not only speeds up the healing process, but also improves the quality of treatment and its final effect. The paper presents the cases of tooth extraction for occlusal conditions improve, bringing to the dental arch canines, supernumerary tooth extraction and surgical methods for widening the jaw.
_________________________________________________________________________________
3. Anna Marcjanek
Studenckie Koło Naukowe przy Zakładzie Stomatologii Zachowawczej Uniwersytetu Medycznego w Łodzi
Kierownik Zakładu: dr hab. n.med. Elżbieta Bołtacz–Rzepkowska
Opiekun pracy: dr n. med. Joanna Łaszkiewicz
Zastosowanie lasera KTP do wybielania zębów
przebarwionych tetracyklinami
Mimo znacznego postępu w dziedzinie stomatologii estetycznej, przebarwienia wewnątrzpochodne wciąż pozostają problemem dla pacjentów leczonych w dzieciństwie antybiotykami z grupy tetracyklin. Profesjonalne wybielanie z użyciem środków chemicznych o wysokim stężeniu nie przynosi satysfakcjonujących wyników niezależnie od fotoaktywacji. Mikroabrazja szkliwa również wydaje się nieskuteczna, ponieważ penetruje tkankę szkliwa na minimalną głębokość. Celem pracy jest przedstawienie, na podstawie piśmiennictwa, dostępnych metod wybielania przebarwień tetracyklinowych oraz ocena ich skuteczności. Przebarwienia tetracyklinowe są stosunkowo trudne do usunięcia konwencjonalnymi metodami wybielania. Zmiany te dotyczą głównie zębów przednich i pierwszych zębów trzonowych. Pacjenci często decydują się więc na bardziej inwazyjne metody leczenia, takie jak licówki lub korony pełnoceramiczne. Obecnie uważa się, że optymalnym rozwiązaniem jest system SmartBleach. System ten polega na wybielaniu zębów w gabinecie dentystycznym, z użyciem lasera KTP (o zielonej barwie światła) oraz żelu z nadtlenkiem wodoru. W pracy szczegółowo przedstawiono sposób wybielania zębów z żywą miazgą oraz skuteczności lasera KTP.
KTP Laser application for bleaching tetracycline–stained teeth
Despite a major advance in cosmetic dentistry, intrinsic discolouration is still a problem for patients treated with tetracycline class antibiotics in childhood. Power bleaching with highly concentrated chemical agents seems to be unsatisfactory, regardless of the photoactivation. Enamel microabrasion appears to be also unsuccessful, as it penetrates only superficial layers of the enamel. The aim of the study is to present the available methods of bleaching tetracycline stains and to assess their clinical effectiveness on the basis of the literature.Tetracycline discolouration is comparatively hard to whiten with conventional bleaching techniques. The discolouration concerns mainly anterior teeth and first molar teeth. Thus patients often decide to implement invasive treatment like porcelain veneers or crowns. Nowadays, the SmartBleach System is considered to be an effective technique. The system includes KTP laser (green light laser) and hydrogen peroxide gel. It makes possible to achieve desirable esthetic results in bleaching severe intrinsic discolouration. The study describes in detail KTP Laser – assisted teeth whitening method and its clinical performance.
__________________________________________________________________________________
4. Michał Czernilewski
Studenckie Koło Naukowe przy Katedrze i Zakładzie Protetyki Stomatologicznej Collegium Medicum Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie
Kierownik Zakładu: dr n. med. Grażyna Wiśniewska
Opiekun pracy: dr n. med. Andrzej Gala
Wykorzystanie uzębienia resztkowego jako przykład zastosowania protez overdenture w leczeniu protetycznym pacjentów
Celem pracy było przedstawienie możliwości i rezultatów leczenia braków zębowych i starcia zębów z wykorzystaniem protez overdenture. W pracy opisano metody kwalifikacji pacjentów do leczenia z zastosowaniem protez overdenture i jego następstw – na podstawie przeglądu piśmiennictwa, jak również własnego przypadku klinicznego. Pozostawienie uzębienia własnego pacjenta pozwala na zachowanie kości wyrostka zębodołowego szczęki i żuchwy oraz większą wydolność żucia niż w przypadku protez z podparciem wyłącznie śluzówkowym. Dodatkowo dobry efekt estetyczny protez overdenture pozytywnie wpływa na satysfakcję pacjentów.
Make use of residual dentition as an ex ample of overdenture application in prosthetic treatment of patients
The aim of study was to demonstrate the possibilities and outcomes of the treatment of dental deficiencies and an occlusal wear of teeth with the use of OVD. The study describes the methods of qualifying patients for treatment with the use of overdentures and its consequences on the basis of a review of literature as well as own clinical case. Saving the patient’s own dentition allows to preserve the upper and lower alveolar ridges and greater mastication efficiency as compared with removable dentures with mucosal support. Additionally, good aesthetic effect of overdentures has a positive impact on the patients’ satisfaction.
________________________________________________________________________________
5. Dominik Medyński, Mateusz Bilecki, Jakub Dyba
Studenckie Koło Naukowe przy Katedrze Protetyki Stomatologicznej Uniwersytetu Medycznego im. K. Marcinkowskiego w Poznaniu
Kierownik Katedry: prof. dr. hab. n. med. Wiesław Hędzelek
Opiekun pracy: dr n. med. Barbara Dorocka–Bobkowska
Precyzyjne elementy retencyjne wykorzystywane we współczesnej protetyce stomatologicznej – przegląd piśmiennictwa
Wyznacznikiem sukcesu w leczeniu protetycznym jest estetyka oraz komfort użytkowania uzupełnienia protetycznego. W dobie rozwoju implantologii i stomatologii estetycznej, idealne warunki stwarza wykorzystywanie precyzyjnych elementów retencyjnych, zarówno w protezach częściowych jak i protezach całkowitych typu overdenture. Zwracając uwagę na stan pola protezowania, anatomię oraz biomechanikę uzupełnienia można dokonać wyboru właściwego elementu retencyjnego. Wykorzystanie uzupełnień posiadających taką retencję jest często jedynym słusznym rozwiązaniem w leczeniu pacjentów po rozległych i okaleczającymi zabiegach usunięcia guzów nowotworowych w obrębie twarzoczaszki. Łączniki precyzyjne są alternatywą w stosunku do elementów utrzymujących protezę szkieletową na podłożu, czyli klamer. Elementy precyzyjne klasyfikuje się w zależności od ich budowy oraz działania i dzieli się na: zasuwy, zamki, zatrzaski, połączenia kładkowe i korony teleskopowe. Można je również podzielić ze względu na miejsce zakotwiczenia matrycy czy patrycy na wewnątrz- lub zewnątrzkoronowe. Utrzymują się one względem siebie wykorzystując jedną z następujących sił: tarcia, mechanicznej retencji, siły magnetycznej i siły ześrubowania. W pracy na podstawie piśmiennictwa omówiono zarówno najczęściej stosowane elementy precyzyjne ( ASC 52, Rhein 83, czy CEKA), jak i te mniej popularne (Dyna) oraz przedstawiono przykłady ich wykorzystania w praktyce klinicznej.
Precision attachments used in modern prosthodontics – review of the literature
The success of prostodonthic treatment depends on many factors, those most important for the patients are good aesthetics and comfort of the denture. Currently developments in aesthetic dentistry and implantology are progressing rapidly and the use of precision attachments has become more popular. Removable partial dentures and overdentures using precision attachments are now more acceptable to patients and dentists than traditional dentures. In some cases like prosthetic rehabilitation after facial surgery, dentures with this type of retention are the most suitable. Precision attachments are an alternative to the standard metal clasps which help to stabilize removable partial denture on the denture bearing area. They consist of two components called as the `male` part that is fixed to a crown inside the patient`s mouth and a `female` part which holds the partial denture. These two parts are kept by various means including: magnetic attraction, friction or mechanical retention.In this study the authors have concentrated on the most popular attachments in modern dentistry (ASC 52, Rhein 83 or CEKA) in addition to the less popular attachements, like magnetic system (Dyna).
___________________________________________________________________________
6. Joanna Dąbrowicz
Studenckie Koło Naukowe przy Zakładzie Endodoncji Uniwersytetu Medycznego w Łodzi
Kierownik Zakładu: prof. dr hab. Halina Pawlicka
Opiekun pracy: dr n. med. Michał Łęski
Zastosowanie laserów w leczeniu endodontycznym – przegląd piśmiennictwa
Urządzenia laserowe od blisko czterdziestu lat znajdują zastosowanie w leczeniu endodontycznym. Lasery niskoenergetyczne wykazują działanie biostymulujące, przeciwbólowe, przeciwzapalne oraz przeciwobrzękowe. Lasery wysokoenergetyczne wykorzystuje się w leczeniu przekrwienia miazgi, zapalenia miazgi, w zabiegach pokrycia miazgi, pulpotomii, pulpektomii oraz w leczeniu zapaleń przewlekłych zaostrzonych i ropni. Pomimo wielu zalet możliwości zastosowania laserów w endodoncji są ograniczone. Wynika to z małej średnicy pola zabiegowego, skomplikowanej anatomii systemu kanałowego, wieku pacjenta, towarzyszących schorzeń a także niedostatecznych umiejętności operatora. Laseroterapia, poza wysokospecjalistycznym sprzętem, wymaga wyposażenia gabinetu w elementy ochronne, zarówno dla lekarza, jak i pacjenta. W środowisku naukowym trwają badania i toczą się dyskusje na temat przydatności, skuteczności oraz bezpieczeństwa zastosowania laserów w leczeniu endodontycznym. Wciąż nierozstrzygnięte pozostają takie kwestie jak: wygoda i czas pracy, zakres wykorzystania oraz bliskie i odległe wyniki laseroterapii.
The use of lasers in endodontic treatment – review of the literature
Laser equipment for nearly forty years are used in endodontic therapy. Low–energy lasers exhibit biostimulating effect, analgesic, antiinflammatory and antioedematous. High–energy lasers are used in pulp capping, pulpitis, pulp hyperaemia, pulp amputation and exacerbated chronic periodontitis at the periapical tissues. Despite of many advantages the indications of laserotherapy in endodontics are limited. The most important limitations are: small diameter of operatory field, complex root canal system, patient’s age, concomitant disease and lack of operator’s skill. The use of laser devices requires special equipment like the protective stuff for both doctor and patient. The scientist still evaluate the usefulness, effectiveness and safety of laser therapy in endodontics. Still unresolved are issues such as convenience and time, extent of use, the short– and long– term results of laserotherapy.
___________________________________________________________________________
7. Katarzyna Olszewska
Studenckie Koło Naukowe przy Zakładzie Stomatologii Wieku Rozwojowego Uniwersytetu Medycznego w Łodzi
Kierownik Zakładu i opiekun pracy: dr hab. n. med. prof. nadzw. Joanna Szczepańska
Wielokierunkowe działanie ksylitolu w profilaktyce próchnicy
Nasilenie spożycia sacharozy, a jednocześnie wzrost populacji dotkniętej próchnicą zębów, cukrzycą i otyłością spowodowało konieczność znalezienia niepróchnicotwórczej substancji, o niższym współczynniku kaloryczności i odpowiedniej wartości odżywczej, zastępującej sacharozę. Obecnie powszechnie stosowanym substytutem cukru jest ksylitol, znany od końca XIX wieku. Celem pracy było przedstawienie wielokierunkowego działania ksylitolu na środowisko jamy ustnej i jego zastosowanie w profilaktyce próchnicy. Na podstawie piśmiennictwa omówiono podstawowe mechanizmy działania ksylitolu i jego wieloaspektowy wpływ na różne ogniwa procesu próchnicowego. Ksylitol wpływa na środowisko jamy ustnej poprzez: 1) modyfikację wydzielenia śliny, 2) wspomaganie remineralizacji szkliwa, 3) hamowanie demineralizacji szkliwa, 4) zmiany jakościowe i ilościowe mikroflory jamy ustnej. Obecność ksylitolu hamuje rozwój bakterii z gatunku: Streptococcus, Lactobacillus, Escherichia, Salmonella. Jego regularne stosowanie sprzyja rozwojowi mniej kariogennej mikroflory, a przez to prowadzi do redukcji próchnicy. Optymalna dzienna dawka ksylitolu w profilaktyce próchnicy to ok. 3–8 g (dostarczana w postaci gumy do żucia, syropu, tabletek do ssania). Celowe wydaje się bardziej powszechne wykorzystanie ksylitolu jako środka wspomagającego inne metody profilaktyczne w zapobieganiu próchnicy. Zwłaszcza interesujące wydaje się łączenie działania ksylitolu z fluorem. Pomimo dotychczas obiecujących wyników badań dotyczących wykorzystania ksylitolu w profilaktyce próchnicy, niezbędne są dalsze prace, aby wyjaśnić mechanizm jego działania, szczególnie na poziomie badań molekularnych.
Multidirectional activity of xylitol in caries prevention
The intensity of sugar intake and growth of population affected by caries, diabetes and obesity, caused finding non-caries sugar substitute, which calories ratio is lower than sugar. Nowadays xylitol is a common sugar substitute, known since the end of XIX century. The aim of this study was to present multidirectional activity of xylitol in oral cavity and its use in caries prevention. According to literature, action of xylitol and its impact on caries process, was discussed. Xylitol influences on oral cavity environment by: 1) modification of salivary flow, 2) support of enamel remneralisation, 3) inhibition of enamel demineralization, 4) qualitative and quantitative changes in microflora of oral cavity. The presence of xylitol inhibits growth of bacteria of a kind: Streptococcus, Lactobacillus, Escherichia, Salmonella. Its regular intake promotes the growth of less cariogenic microflora and can prevent caries. Optimal daily intake of xylitol in caries prevention is 3–8 g (supplied as chewing gum, syrup, lozenges). Xylitol use as a caries preventive measure becomes more and more common. Its action combined with fluoride is seemed to be especially interesting. However, previous research are promising, mechanism of xylitol action on molecular level should be thoroughly studied in the future.
_________________________________________________________________________________
8. Mariusz Cierech, Aleksandra Szczypińska
Studenckie Koło Naukowe przy Katedrze Protetyki Stomatologicznej Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego
Kierownik Zakładu: prof. dr hab. n. med. Elżbieta Mierzwińska–Nastalska
Opiekun pracy: lek. dent. Kamila Wróbel, mgr Marlena Gołaś
Metody diagnostyki grzybicy w obrębie błony śluzowej jamy ustnej u pacjentów użytkujących ruchome uzupełnienia protetyczne
Celem pracy było przedstawienie różnych metod diagnostyki kandydozy jamy ustnej na podstawie dostępnego piśmiennictwa. W pracy uwzględniono różne metody diagnozowania kandydozy.Metody klasyczne: wymaz z błony śluzowej jamy ustnej, preparat bezpośredni oraz hodowla. Szybkie metody: test Dentocult CA, szybka identyfikacja za pomocą testu PCR oraz metoda repliki. Dobór powyższych metod miał na celu przedstawienie standardowego postępowania w przypadku podejrzenia kandydozy oraz mniej znanych testów mogących być alternatywą dla praktykujących lekarzy dentystów. Najbardziej czasochłonną metodą okazało się pobranie wymazu bezpośredniego z błony śluzowej jamy ustnej pacjenta. Przy pomocy testu PCR identyfikuje się materiał genetyczny 10 gatunków grzybów z rodzaju Candida. Jest on w stanie wykluczyć infekcję grzybiczą już w 5 godzin od pobrania materiału diagnostycznego. Test Dentocult CA jest szybką i prostą metodą wykrywania kandydozy, jednakże ma dla lekarza dentysty znaczenie jedynie orientacyjne. Metoda repliki pozwala nie tylko na jakościowe oraz ilościowe oznaczenie grzybów z rodzaju Candida ale także wskazuje na rozmieszczenie ich na powierzchni błony śluzowej. Pomimo istnienia wielu nowoczesnych metod identyfikacji grzybicy jamy ustnej, najwłaściwszym postępowaniem pozostaje pobranie wymazu bezpośredniego z błony śluzowej oraz sporządzenie antymikogramu celem ustalenia oporności na leki przeciwgrzybicze.
Methods of diagnosis of candidosis within the oral mucosa in patients who use removable prosthetic restorations
The aim of the paper was to present various methods of diagnosis of oral candidosis on basis of the available literature. In the paper the following diagnostic methods of candidosis have been discussed. Classical methods: taking a swab from the oral mucosa, the direct formulation and breeding. Quick methods: Dentocult CA, rapid identification with the use of PCR test and the method of replica. The selection of these methods aims to describe the standard procedure in cases of presumed candidosis as well as to present less well-known tests that may be an alternative to practicing dentists. The most accessible, but also the most time-consuming method was taking a swab from the patient’s oral mucosa. Using the PCR test helps to identify the genetic material of 10 types of fungi. It is able to exclude fungal infection during the 5h. Test Dentocult CA is a fast and simple method for detecting candidiasis, however, it serves only as a reference. The replica method not only makes the qualitative and quantitative determination of Candida species possible, but it also indicates the location of the mucosal surfaces which stick to the base of denture. Despite the existence of many modern methods of the identification of candidosis of the oral cavity, the most appropriate investigation is still taking the direct swab from the oral mucosa and making mycogram in order to determine antifungal drug resistance.
__________________________________________________________________________________
9. Marta Ćwiklińska
Studenckie Koło Naukowe przy Zakładzie Stomatologii Zachowawczej Uniwersytetu Medycznego w Łodzi
Kierownik Zakładu: dr hab. n. med. Elżbieta Bołtacz–Rzepkowska
Opiekun pracy: dr n. med. Piotr Ciesielski
Wykorzystanie urządzenia Cariscreen do oceny biofilmu bakteryjnego
Ryzyko próchnicy to prawdopodobieństwo pojawienia się w jamie ustnej pacjenta nowych ubytków. Oceniając to ryzyko należy wziąć pod uwagę wykształcenie pacjenta, ogólny stan zdrowia, nawyki żywieniowe, stan higieny, właściwości śliny oraz obecność biofilmu bakteryjnego. Drobnoustroje zawarte w biofilmie wytwarzają kwasy organiczne, które są w stanie powodować demineralizację twardych tkanek zęba. Jeśli proces ten nie zostanie zatrzymany np. poprzez zmianę diety, nasilenie zabiegów higienicznych czy profilaktykę fluorkową dochodzi do rozwoju próchnicy. Celem pracy jest przedstawienie na podstawie piśmiennictwa urządzenia Cariscreen, którego stosowanie pozwala na ocenę potencjału próchnicotwórczego biofilmu bakteryjnego. Cariscreen będący częścią składową systemu Carifree umożliwia określenie zawartości mitochondrialnego ATP (adenozynotrifosforanu) w płytce bakteryjnej. Wynik pomiaru przedstawiany jest w formie liczbowej. Może się on zawierać w przedziale od 0 do 9999 RLUs (Relative Light Units). Uzyskany wynik jest adekwatny do poziomu ATP w biofilmie. ATP jest z kolei skutecznym biomarkerem bakterii kwasotwórczych i kwasolubnych, odgrywających najważniejszą rolę w procesie próchnicowym. Analiza otrzymanych wyników pozwala na przybliżoną ocenę potencjału próchnicotwórczego biofilmu bakteryjnego.
The use of Cariscreen device for evaluation of the bacterial biofilm
The risk of the decay is the probability of new carious lesions appearing in the patient’s oral cavity. To evaluate that risk patient’s level of education, general health, dietary habits, oral hygiene, properties of saliva and presence of biofilm have to be considered. Microorganisms present in the biofilm produce organic acids which demineralize dental hard tissues. If the process is not stopped by change of diet, improvement of oral hygiene or fluoride prophylaxis, caries will appear. The aim of this study was to present Cariscreen – a device which facilitates evaluation of bacterial biofilm cariogenicity. Cariscreen which is part of Carifree system measures content of mitochondrial ATP (adenosine triphosphate) in bacterial biofilm. The result of measurement is presented as a number between 0 and 9999 RLUs and is proportional to the ATP content in the biofilm. ATP is a reliable biomarker of bacterial acidogenicity and acidophilicity which are the key features of cariogenic bacteria. The analysis of the results allows to evaluate the risk of decay.
________________________________________________________________________________
10. Marta Żęcin
Studenckie Koło Naukowe przy Zakładzie Stomatologii Zachowawczej Uniwersytetu Medycznego w Łodzi
Kierownik Zakładu: dr hab. n. med. Elżbieta Bołtacz–Rzepkowska
Opiekun pracy: dr n. med. Joanna Kunert
Nowy system opracowywania kanałów korzeniowych
przy użyciu jednego narzędzia rotacyjnego
Celem pracy była ocena, na podstawie piśmiennictwa, nowych narzędzi rotacyjnych o ruchach postępowo–zwrotnych stosowanych w endodoncji. Nowe systemy narzędzi rotacyjnych o ruchach naprzemiennych, z wykorzystaniem jednego narzędzia (ang. reciprocation) znacząco skracają czas zabiegu, cechują się wysoką odpornością na złamania i zachowują oryginalny kształt kanału podczas opracowywania. Jak wynika z piśmiennictwa nie ma znaczących różnic, w jakości usuwania zanieczyszczeń i warstwy mazistej ze ścian kanałów oraz w ilości przepchniętego materiału do tkanek okołowierzchołkowych w porównaniu ze standardowymi systemami rotacyjnymi. Zastosowanie systemów rotacyjnych o ruchach postępowo-zwrotnych umożliwia szybsze i łatwiejsze opracowanie kanałów korzeniowych. Stanowi więc interesującą alternatywę w leczeniu endodontycznym.
A new system of root canals preparation using only one rotating file
The purpose of this study was to evaluate, on the basis of the literature, the new rotating instruments with reciprocating movement used in endodontics. New systems of rotating instruments with reciprocal motion, using only one file significantly reduce treatment time, have high resistance to fracture and maintain the original canal curvature during preparation. As described in the literature, there are no significant differences in removal of debris and smear layer from the root canals and the amount of apically extruded debris in comparison with standard rotary systems. Using rotating systems with reciprocation motion enables a quicker and easier preparation of the root canals. Therefore, it is an interesting alternative in endodontic treatment.
________________________________________________________________________________
11. Michał Rytel–Kuc
Studenckie Koło Naukowe przy Klinice Chirurgii Szczękowo–Twarzowej Uniwersytetu Medycznego w Łodzi
Kierownik Kliniki i opiekun pracy: dr hab. n. med. Marcin Kozakiewicz
Złamanie przyśrodkowej ściany oczodołu: metody leczenia i używane materiały. Przegląd piśmiennictwa
Chociaż chirurgiczny dostęp do bocznej i dolnej części oczodołu jest stosowany od wielu lat, metody leczenia złamania przyśrodkowej ściany oczodołu ciągle się zmieniają. Tradycyjne dojście przezskórne zostało zmodyfikowane do nacięcia fałdu powiekowego. Zostały wprowadzone inne niebezpośrednie dojścia, jak dwuwieńcowe lub nosowe. Chirurdzy w leczeniu używają tkanek autologicznych (przeszczep kości lub chrząstki) albo materiałów niebiologicznych. W pracy zaprezentowano przegląd piśmiennictwa w oparciu o elektroniczne bazy danych PubMed, Medline i Mesh. Użyte hasła indeksowe: złamanie ściany przyśrodkowej oczodołu, leczenie, materiały. Uzyskano 41 streszczeń prac z których wynika, że przezmięskowe dojście zapewnia efektywny dostęp i dobre chirurgiczne wyniki w leczeniu izolowanego złamania przyśrodkowej ściany oczodołu. Przy połączeniu z dolnym przezspojówkowym dojściem duże złamanie przyśrodkowej ściany oczodołu i mieszane złamanie przyśrodkowej i dolnej ściany oczodołu może być leczone z sukcesem. Polecane jest używanie materiałów alloplastycznych lub kości autogennej.
Medial orbital wall fracture: methods of treatments and used materials. Review of the literature
Although surgical approaches to the lateral and inferior orbit is used for many years, the management of medial wall fractures is still challenging. The traditional transcutaneous approach has been modified to a lid crease incision. Other indirect approaches, such as a bicoronal or a nasal approach have been introduced. Surgeons use autologous tissue (bone or cartilage grafts) or alloplastic materials for management orbital wall fractures. Review of the literature based on the electronic databases PubMed, Medline and the Mesh. The index used passwords: the medial orbital wall fracture, treatment, materials. Obtained 41 abstracts. The transcaruncular approach provides an efficient access and a good surgical outcome in the repair of a isolated medial orbital wall fracture. When combined with an inferior transconjunctival approach, a large medial wall fracture and combined medial and inferior orbital wall fracture can also be successfully repaired. It is recommended to use alloplastic materials and autologous tissue.
__________________________________________________________________________________
12. Renata Kaszuwara
Studenckie Koło Naukowe przy Zakładzie Endodoncji Uniwersytetu Medycznego w Łodzi
Kierownik Zakładu: prof. dr hab. n. med. Halina Pawlicka
Opiekun pracy: dr n. med. Michał Łęski
Nowoczesne metody leczenia w stomatologii – użycie ultradźwięków
Celem niniejszej pracy było przedstawienie możliwości, jakie stwarzają urządzenia ultradźwiękowe w stomatologii. Opisano mechanizm działania oraz sposób zastosowania tych urządzeń. Na podstawie piśmiennictwa przedstawiono w jakich sytuacjach klinicznych można je wykorzystywać, ze szczególnym uwzględnieniem endodoncji. Omówiono sposób pracy podczas kształtowania kanałów korzeniowych, opracowywania ubytków do wstecznego wypełnienia w zabiegach resekcji wierzchołka korzenia, usuwaniu z jam zębów ćwieków metalowych, wkładów koronowo–
– korzeniowych, złamanych narzędzi endodontycznych. Zwrócono także uwagę na zastosowanie urządzeń ultradźwiękowych w procesie oczyszczania i sterylizacji narzędzi. Po analizie zebranych informacji stwierdzono, że zastosowanie urządzeń ultradźwiękowych może stanowić alternatywę dla tradycyjnych metod leczenia, a w niektórych sytuacjach klinicznych nawet je zastąpić.
Modern method of dental treatment – the use of ultrasounds
The aim of this work was to present the use of ultrasonic devices in dentistry. The indications and the manner of work from the physic side were described. On the basis of literature review the clinical cases (especially endodontic) were presented. The root canal preparation, the retropreparation in apicoectomy, the removing metal cones, posts and breaked files by means of ultrasonic tips was presented. The use of ultrasounds in cleansing and sterilizing was also advocated. The results of this study revealed that ultrasonic devices could be an alternative to traditional technique and sometimes it should be a method of choice.
__________________________________________________________________________________
13. Aleksandra Wilżak, Adam Michalski
Studenckie Koło Naukowe przy Zakładzie Stomatologii Zachowawczej Uniwersytetu Medycznego w Łodzi
Kierownik Zakładu i opiekun pracy: dr hab. n.med. Elżbieta Bołtacz–Rzepkowska
Próchnica wtórna – nadal aktualny problem kliniczny
Próchnica wtórna jest przyczyną wymiany 60% wszystkich wypełnień. Stanowiła i stanowi istotny problem kliniczny, z którym zmaga się każdy lekarz dentysta. Celem pracy jest przedstawienie problemu próchnicy wtórnej, przyczyn jej powstania oraz metod zapobiegania. W pracy zaprezentowano przyczyny występowania próchnicy wtórnej, zależne zarówno od lekarza, jak i pacjenta. Szczegółowo omówiono takie czynniki, jak: zukośnienie szkliwa, warstwowe wypełnienie i technika naświetlania, dezynfekcja, wykorzystanie żywic z fluorem oraz wykonanie rebondingu, które wyraźnie redukują ryzyko wystąpienia próchnicy wtórnej. Zwrócono również uwagę na rozwój nanotechnologii oraz zastosowanie jej w stomatologii zachowawczej. Stosowanie standardów podczas opracowania i wypełnienia ubytku nie daje gwarancji całkowitego wyeliminowania problemu próchnicy wtórnej, pozwala jednak w znacznym stopniu ograniczyć częstość jej występowania. Najnowsze technologie wykorzystujące przeciwbakteryjne działanie nanocząsteczek złota i srebra mogą okazać się przyszłością w zapobieganiu próchnicy wtórnej.
Recurrent caries – still existing clinical problem
Recurrent caries is responsible for 60% of restorations replacements. It has been the main problem arising after conservative treatment that every dentist has to cope with. The aim of this presentation is to stress the problem concerning recurrent caries, its reasons for development and preventive methods. Factors prevailing to recurrent caries which are dependent both on a dentist and a patient are going to be presented. Such clinical steps as: beveling of enamel margins, filling cavities with materials applied in layers and polymerization technique, cavity disinfection, the usage of F-releasing resins and performing rebonding are to be discussed in detail as they reduce the risk of recurrent caries significantly. Moreover, the development of nanotechnology and its achievements in the conservative dentistry was discussed. Applying to standards referring to appropriate cavity preparation and filling does not guarantee the complete elimination of the issue of recurrent caries, however, it enables to diminish the incidence of its arising to great extent. The brand new technologies using biocidal and biostatic action of nanoparticles of both, gold and silver can turn out to be highly promising as far as prevention of recurrent caries is taken into consideration.
_________________________________________________________________________________
14. Roksana Grochulska
Studenckie Koło Naukowe przy Zakładzie Protetyki Stomatologicznej Uniwersytetu Medycznego w Łodzi
Kierownik Zakładu: dr hab. n. med. Beata Dejak
Opiekun pracy: dr n. med. Magdalena Wojciechowska
Czy trwała naprawa uzupełnienia protetycznego jest możliwa?
Celem pracy było przedstawienie, na podstawie piśmiennictwa, różnych technik naprawy materiału licującego w uszkodzonych uzupełnieniach metalowo–ceramicznych. Porównane metody – bezpośrednia i pośrednia – są alternatywą dla czasochłonnej oraz kosztownej całkowitej wymiany uzupełnienia protetycznego. Wewnątrzustna naprawa stałych uzupełnień protetycznych może być przeprowadzona przy wykorzystaniu materiałów kompozytowych lub przez zastosowanie specjalnie przygotowanych w pracowni protetycznej licówek ceramicznych lub kompozytowych. W pracy zaprezentowano i porównano różne sposoby przygotowania powierzchni ceramiki i metalu, co ma bezpośredni wpływ na trwałość uzyskanej rekonstrukcji.
Is it possibe to perform durable reparation of the affected prostheses?
The aim of this study was to assess on the basis of the literature, two repair techniques for fractured ceramic-fused to metal prostheses. The indirect and the direct repair techniques have been used as alternative to the costly and long-term procedure of total replacement of the affected prostheses. Intraoral repair of fractured fixed restorations can be carried out by using composite resins or by the cementation of prepared laboratory composite or ceramic veneers. The study presents and compares various methods of surface preparation of the ceramic and metal which has indirect influence on durability the final prosthetic reconstruction.
______________________________________________________________________________
15. Magdalena Wanda Bartczak
Studenckie Koło Naukowe przy Zakładzie Stomatologii Zachowawczej Uniwersytetu Medycznego w Łodzi
Kierownik Zakładu i opiekun pracy: dr hab. n.med. Elżbieta Bołtacz–Rzepkowska
Opiekun pracy: dr n. med. Joanna Łaszkiewicz
Współczesne metody opracowania i wypełniania ubytków próchnicowych – technika minimalnie inwazyjna
Wraz z wprowadzeniem do lecznictwa stomatologicznego materiałów kompozytowych, systemów wiążących oraz szeroką dostępnością metod profilaktyki, podejście do leczenia próchnicy uległo radykalnej zmianie. Metodykę opracowania ubytków, którą wprowadził G.V. Black, określa się dziś mianem „klasycznego postępowania”. Ogólnie krytykowane jest przede wszystkim wykonanie poszerzenia zapobiegawczego. Wielu autorów zaleca obecnie preparację oszczędzającą twarde tkanki zęba, którą określa się mianem techniki minimalnie inwazyjnej (ang. Minimally Invasive Techique – MIT). Celem pracy było przedstawienie, na podstawie piśmiennictwa, wspóczesnych metod opracowania i wypełniania ubytków w oparciu o technikę minimalnie inwazyjną. Warunkiem zastosowania tej techniki jest określenie rozległości i głębokości ubytku, jego lokalizacji względem kieszonki dziąsłowej, a także warunków zgryzowych. Konieczne jest też stosowanie materiałow adhezyjnych. W pracy przedstawiono sposób zastosowania techniki minimalnie inwazyjnej na podstawie wybranych klas ubutków.
Modern methods of preparation and filling of caries cavities – minimally invasive techniques – MIT
With the introduction of treatment with the use of dental composites, bonding (adhesive) systems, and wide availability of prevention methods, the approach in the treatment of caries has changed dramatically. Methodology of caries management developed by G.V. Black is now said to be a “classic method.” Generally speaking, above all “extension for prevention” is criticized. Many authors write that preparation of sound tooth structure should be limited. This technique is called minimally invasive technique (MIT). The aim of the study was to present modern methods of preparation and filling of caries cavities on the basis of the literature. The conditions of MIT are determined by the shape, size, extent, and location of the carious lesion in relation to gingival pockets and occlusal forces. It is absolutely necessary to use adhesive material systems in MIT. The presentation will show the MIT adapted to certain classes of cavity preparations.
_________________________________________________________________________________
16. Adam Szpejewski, Piotr Knytel, Małgorzata Komorowska
Studenckie Koło Naukowe przy Zakładzie Protetyki Stomatologicznej Uniwersytetu Medycznego w Łodzi
Kierownik Zakładu: dr hab. n. med. Beata Dejak
Opiekunowie pracy: dr n. med. Mariusz Kochanowski, dr n. med. Cezary Langot
Porównanie cech tomografii stożkowej i spiralnej
Nowoczesna stomatologia wymaga od lekarza dokładnej diagnozy oraz precyzji podjętego na jej podstawie leczenia. Możliwe jest to dzięki nowoczesnym metodom obrazowania tkanek, m. in. RVG czy coraz częściej stosowanej tomografii komputerowej. Przez wiele lat tomografia spiralna była jedyną tak dokładną metodą obrazowania tkanek stosowaną w stomatologii. Ze względu na duży rozmiar oraz wysoką dawkę promieniowania zastępowana jest obecnie przez tomografię stożkową. Wprowadzenie techniki CBCT pozwoliło na poprawę jakości obrazu, skrócenie czasu badania oraz zmniejszenie dawki promieniowania. Celem badania było porównanie właściwości tomografii stożkowej i spiralnej w diagnostyce i leczeniu stomatologicznym.
Comparison of CBCT and spiral tomography features
Modern dentistry requires accurate diagnose and precise treatment from the dentist. It is possible thanks to latest digital visualization methods, i.e. RVG or nowadays more frequently used CT. Through many years spiral tomography was the only so accurate method of tissue visualization, which could be used in dentistry. Due to big size and high dose of radiation spiral CT is currently replaced by cone based computer tomography. Introduction of CBCT led to the improvement of image quality, reduction of examination time and smaller radiation dose. The purpose of this study was to compare the features of spiral CT and CBCT in the aspect of dental diagnostic and treatment.
_________________________________________________________________________________
17. Małgorzata Komorowska, Piotr Knytel, Adam Szpejewski
Studenckie Koło Naukowe przy Zakładzie Protetyki Stomatologicznej Uniwersytetu Medycznego w Łodzi
Kierownik Zakładu: dr hab. n. med. Beata Dejak
Opiekunowie pracy: dr n. med. Mariusz Kochanowski, dr n. med. Cezary Langot
Estetyka i wytrzymałość pełnoceramicznych uzupełnień protetycznych na podbudowie z tlenku cyrkonu
Współczesna stomatologia dysponuje ogromnym asortymentem materiałów do odbudowy tkanek twardych zęba, a nawet całych zębów. Problem, który od wielu lat próbuje się rozwiązać to idealne połączenie estetyki i wytrzymałości – by doścignąć naturę. Obecnie największą szansę sprostania tym wyzwaniom mają uzupełnienia protetyczne na podbudowie z tlenku cyrkonu, który odznacza się dużą wytrzymałością mechaniczną oraz dobrymi właściwościami estetycznymi. Materiał ten przewyższa wytrzymałością inne uzupełnienia pełnoceramiczne, odbiegając jednak od nich w aspekcie przezierności, co wymusza użycie ceramiki licującej do zamaskowania mlecznobiałej podbudowy. Wytrzymałość uzupełnień cyrkonowych licowanych porcelaną zależy od wielu czynników, m.in. od dokładności wykonania fazy laboratoryjnej oraz jej metody, położenia w konkretnym odcinku łuku zębowego i rozległości uzupełnienia, a także przygotowania podłoża protetycznego przez lekarza dentystę. Jednakże, mimo znaczących zalet, cyrkon nie jest bez wad, którymi są np. kosztowny proces obróbki czy też trudności w połączeniu adhezyjnym z tkankami zęba. Ostatnimi czasy uwagę przykuwają także pełnokonturowe korony cyrkonowe, których przydatność kliniczna musi zostać jeszcze zweryfikowana licznymi badaniami. Celem pracy było przedstawienie możliwości zastosowania tlenku cyrkonu w protetyce stomatologicznej.
Esthetic and mechanical endurance in all–ceramic crowns with zirconia core
Modern dentistry market has wide varety of restorative products. In order to catch up with nature scientists have been trying to perfectly combine esthetics and mechanical endurance. Nowadays prosthetic restorations with zirconia core have the greatest chance to achieve this goal. Zirconium restoration have high mechanical endurance and good esthetic qualities. This material exceeds other dental restorative materials with its mechanical properties but is loosing due to transparency that’s why it should be veneered with porcelain to hide milk-white zirconia colour.Endurance of ceramic crowns with zirconia core depends on many factors such as : precision of laboratory manufacturing and its method, restorations position in the dental arch, it extense and the prosthetic base preparation by the dentist. Even though zirconium restoration have many advantages they also have their drawbacks: expensive laboratory process or difficulties in adhesive connection to tooth tissue. Much of attention lately has been given to full zirconia crowns which clinical adaptability must be verified with more research. Main goal of this study was show possibilities of using zirconia in dental prosthetics.
_________________________________________________________________________________
18. Michelle Wilczek
Studenckie Koło Naukowe przy Katedrze Stomatologii Dziecięcej Uniwersytetu Medycznego im. K. Marcinkowskiego w Poznaniu
Kierownik Katedry: prof. dr hab. n. med. Maria Borysewicz–Lewicka
Opiekun pracy: dr n. med. Karolina Gerreth
A comparison of polish and canadian oral health care systems
Great variation exists between the Canadian and Polish oral health care systems. The Canadian system is based on a privatized model where the majority of Canadians are covered through private insurance while only 6% qualify for government-funded insurance. Alternatively the Polish government subsidizes specific dental treatments for all residents. Both systems still experience shortcomings with DMFT values of 2.49 for 12–16 year old Canadians and 3.8 for 12–year–old Poles. A system that favors an increase in public funding for dental care and increases oral health care prevention would be beneficial to both Canadian and Polish oral health.